بنابر روایات بسیاری از بزرگان معصوم (علیهم السلام)، حقارت درونی، مایه نفاق است.
در روایتی از امام علی (علیه السلام) آمده است: «نفاق آدمی از ذلّتی است که در خویش مییابد.»
گاه که کشمکشهای فکری و چالشهای سیاسی و جناحی بالا میگیرند و به درازا میکشند، گروههای درگیر را میفرسایند و وامیدارند تا در خویش خزند و چهره خود را پنهان سازند؛ چنان که امام علی (علیه السلام) میفرماید: «از کشمکش و دشمنی بپرهیزید که قلب برادران را بر یکدیگر تیره میسازد و دورویی میآفریند.»
گاه دشمنان از آن رو که توانایی رویارویی با اهل ایمان را ندارند و از فرجام آن میهراسند، لباس دینداری درمیپوشند و کفر خویش را پنهان میسازند و موزیانه و پنهانکارانه به مبارزه خویش تداوم میبخشند.
بنابر پارهای روایات، دروغگویی به نفاق میانجامد و رفته رفته آدمی را از ایمان جدا میسازد؛ چنان که امام علی (علیه السلام) میفرماید: «دروغگویی به نفاق میرسد.»
