عقر
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
عقر در اصطلاحات فقه نظامی یعنی کشتن یا پی کردن پاهای حیوان.
عقر کردن حیوانات در هر حالی
مکروه است مگر در حالت ضرورت. از این کلمه در
قرآن نیز یاد شده است.
عَقْر عَقْر در
لغت یعنی زخمی‌کردن، سربریدن و پی‌کردن.
در اصطلاح یعنی کشتن یا پی کردن پاهای حیوان.
قرآن کریم می‌فرماید:
«فَکَذَّبُوهُ فَعَقَرُوها...؛
آنها خود
صالح پیامبر را
تکذیب و ناقه‌اش را پی کردند.»
پی‌کردن چهارپایان در هر حالی مکروه است، امّا اگر کسی در خاک دشمن به حیوانی دست یافت، در صورتی که می‌ترسد دشمن به آن سوار شود، و به او برسد، می‌تواند آن را پی کند. (بنابراین، در حالت ضرورت کراهت برداشته می‌شود)
این کلمه در منابع فقهی با لفظ
عرقب نیز آمده است.
•
جمعی از نویسندگان، پژوهشکده تحقیقات اسلامی، اصطلاحات نظامی در فقه اسلامی، ص۹۰.
