• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

عقر

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





عقر در اصطلاحات فقه نظامی یعنی کشتن یا پی کردن پاهای حیوان. عقر کردن حیوانات در هر حالی مکروه است مگر در حالت ضرورت. از این کلمه در قرآن نیز یاد شده است.



عَقْر عَقْر در لغت یعنی زخمی‌کردن، سربریدن و پی‌کردن.
[۱] بستانی، فوادافرام‌، فرهنگ جدید عربی- فارسی، مترجم محمد بندرریگی، ناشر اسلامی.



در اصطلاح یعنی کشتن یا پی کردن پاهای حیوان.


قرآن کریم می‌فرماید:
«فَکَذَّبُوهُ فَعَقَرُوها...؛ آنها خود صالح پیامبر را تکذیب و ناقه‌اش را پی کردند.»


پی‌کردن چهارپایان در هر حالی مکروه است، امّا اگر کسی در خاک دشمن به حیوانی دست یافت، در صورتی که می‌ترسد دشمن به آن سوار شود، و به او برسد، می‌تواند آن را پی کند. (بنابراین، در حالت ضرورت کراهت برداشته می‌شود)
[۴] مروارید، علی‌اصغر، ینابیع الفقهیه، کتاب الجهاد، ص۱۷۷، (السرائر).

این کلمه در منابع فقهی با لفظ عرقب نیز آمده است.


۱. بستانی، فوادافرام‌، فرهنگ جدید عربی- فارسی، مترجم محمد بندرریگی، ناشر اسلامی.
۲. مروارید، علی‌اصغر، ینابیع الفقهیه، ج۹، ص۹۴، کتاب الجهاد، (قاموس الجهاد)    
۳. شمس/سوره۹۱، آیه۱۴.    
۴. مروارید، علی‌اصغر، ینابیع الفقهیه، کتاب الجهاد، ص۱۷۷، (السرائر).



جمعی از نویسندگان، پژوهشکده تحقیقات اسلامی، اصطلاحات نظامی در فقه اسلامی، ص۹۰.    


رده‌های این صفحه : اصطلاحات نظامی | واژگان قرآنی




جعبه ابزار