عفف (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف

---

عِفَف (به کسر عین و فتح فاء) یکی از مفردات به کار رفته در قرآن کریم به معنای مناعت است.

---

عِفَف: عفّت به معنى مناعت است.
در شرح آن گفته‌اند: حالت نفسانى است كه از غلبه شهوت باز دارد پس‌ بايد عفیف بمعنى خود نگه دار و با مناعت باشد.

---

(يَحْسَبُهُمُ الْجاهِلُ أَغْنِياءَ مِنَ‌ التَّعَفُّفِ‌)، «بى‌خبر آنها را از مناعتشان غنى مى‌پندارد».
(وَ لْيَسْتَعْفِفِ‌ الَّذِينَ لا يَجِدُونَ نِكاحاً حَتَّى يُغْنِيَهُمُ اللَّهُ مِنْ فَضْلِهِ‌)، «آنانكه قدرت تزویج ندارند خود نگه‌دارى و عفّت پيش گيرند تا خدا از كرم خويش آنها را بى‌نياز گرداند».

---

در نهج البلاغه حکمت ۶۸ آمده: «وَ الْعَفَافُ‌ زِينَةُ الْفَقْرِ»، «تملك نفس و مناعت زینت فقر است».

---