عصیر در لغت به معنای افشره؛ یعنی مایعی که از فشار دادن میوه‌های آبدار، مانند انگور، انار، خربزه و هندوانه به دست می‌آید، آمده است؛ از این رو، بر مایع به دست آمده از اجسام سختی که ترش یا شیرین‌اند، مانند کشمش، خرما و زرشک که شیرینی یا ترشی آن‌ها بر اثر خیساندن یا مالیدن در آب و یا افزودن آب و بر آتش نهادن و جوشیدن به دست می‌آید، عصیر اطلاق نمی‌شود؛ بلکه به آن «نبیذ» یا «نقیع» گویند.
