اَبْتَر (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
اَبْتَر (به فتح همزه، سکون باء و فتح تاء) از
واژگان قرآن کریم به معنای حیوانی است که دمش بریده شده و نیز کسی که فرزند ندارد.
اَبْتَر از ماده بَتْر (به فتح باء و سکون تاء) به معنای بریدن و قطع می‌باشد.
بَتْر به معنای بريدن (قطع) است.
اَبْتَر به معنای حيوانی كه دمش بريده شده و كسی كه فرزند ندارد.
راغب گوید: بَتْر در بریدن دم به کار رفته، فرزند نداشتن و ذکر خیر نداشتن معنای ثانوی آن است گویند: فلانی اَبْتَر است یعنی فرزند ندارد و یا ذکر خیر ندارد.
به موردی از
اَبْتَر که در قرآن به کار رفته است، اشاره می‌شود:
(اِنَّ شانِئَکَ هُوَ الْاَبْتَرُ) «دشمن تو همو بی‌دنباله است.»
گویند: چون عبداللَّه فرزند
حضرت رسول (صلّی‌اللَّه‌علیه‌و‌آله) که از
حضرت خدیجه بود از دنیا رفت،
کفّار گفتند او اَبْتَر است و گویند: کفّار گفتند چون محمّد از دنیا رفت
دین و آئین‌اش نیز از بین می‌رود و اثری از آن نمی‌ماند، لذا
آیه فوق نازل شد. ناگفته نماند: قول دوّم قریب به تحقیق است و می‌شود گفت که: این
سوره جواب هر دو قول است و خبر می‌دهد که نام مبارک و ذکر خیر و فرزندان و پیروان دین آن حضرت روز افزون و همیشگی خواهند بود.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «بتر»، ج۱، ص۱۵۹.
