در این که امر به استیذان در آیۀ یاد شده متوجه فرزندان است یا پدران ایشان که آنان را به منظور تمرین و تربیتدر سه وقت یاد شده امر به استیذان نمایند، اختلاف است.
تصرفدرحقدیگری جز با اذن صاحب حق جایز نیست. بنابراین کسی که حق انتفاع از حجرهای درمدرسه به او داده شده است، انتفاع از آن حجره بدون اذن وی جایز نیست. دیگر موارد حقوق مانند حق اختصاص و حق تحجیر نیز چنین است.
تصرفدر حیطۀ ولایت اولیا، مانند امام علیه السّلام، حاکم، والی، پدر، وصیّ و جز آنها بدون اذن ایشان جایز نیست. بنابراین غیر ولیّ میّت اگر بخواهد عهده دار تجهیز میّت؛ از غسل و کفن و نماز گردد، باید از ولیّ مرده اذن بگیرد.
در موارد تزاحم بین حرمت تصرفدرمال غیر با واجب مهمتر مانند وجوب نجات جان انسان محترم که متوقّف بر تصرفدرمالدیگری است، وجوب مقدّم بر حرمت است. نتیجۀ آن سقوط استیذان از مالکدر صورت عدم امکان استیذان است.