در این که امر به استیذان در آیۀ یاد شده متوجه فرزندان است یا پدران ایشان که آنان را به منظور تمرین و تربیت در سه وقت یاد شده امر به استیذان نمایند، اختلاف است.
تصرف در حق دیگری جز با اذن صاحب حق جایز نیست. بنابراین کسی که حق انتفاع از حجره‌ای در مدرسه به او داده شده است، انتفاع از آن حجره بدون اذن وی جایز نیست. دیگر موارد حقوق مانند حق اختصاص و حق تحجیر نیز چنین است.
تصرف در حیطۀ ولایت اولیا، مانند امام علیه السّلام، حاکم، والی، پدر، وصیّ و جز آنها بدون اذن ایشان جایز نیست. بنابراین غیر ولیّ میّت اگر بخواهد عهده دار تجهیز میّت؛ از غسل و کفن و نماز گردد، باید از ولیّ مرده اذن بگیرد.
در موارد تزاحم بین حرمت تصرف در مال غیر با واجب مهم‌تر مانند وجوب نجات جان انسان محترم که متوقّف بر تصرف در مال دیگری است، وجوب مقدّم بر حرمت است. نتیجۀ آن سقوط استیذان از مالک در صورت عدم امکان استیذان است.
