اختلاط یعنی درهم شدن یا درهم کردن دو چیز یا بیشتر. از عنوان اختلاط، به مناسبت در باب هایى نظیر طهارت، صلاة، خمس، شرکت، وصیّت، نکاح، اطعمه و اشربه سخن رفته است.
اختلاط، گاه مانند در هم شدن شیر با آب که به آن امتزاج گفته مى‌شود به گونه‌اى است که قابل تشخیص و تمیز نیست و گاه مانند درهم شدن گندم با برنج، قابل تشخیص و تمیز است.
اختلاط غیر قابل تمیز،گاه موجب اشتباه (شبهه) که خود داراى آثار بسیارى است مى‌شود مانند درهم شدن حیوان تذکیه شده با حیوان مرده که به قول مشهور، در صورت محصور بودن شبهه، پرهیز از همه ی آن ها واجب است.
پوشیدن لباس ابریشمى بر مردان جایز نیست، امّا اگر ابریشم با مواد دیگر در هم شود، پوشیدن آن جایز است. ملاک در این حکم، صدق عنوان اختلاط است؛ به گونه‌اى که عرف دیگر، آن را ابریشم خالص نداند.
اگر کسى به چیزى مانند گندم مرغوب، وصیّت کند، سپس آن را با چیز دیگرى مانند گندم نامرغوب به گونه‌اى درآمیزد که قابل تمیز و جدا کردن نباشد، وصیّت، باطل است. برخى صرف درآمیختن را مقتضیبطلانوصیّت نمى‌دانند، بلکه بطلان را تنها به صورتى که این عمل نشانه ی انصراف وصیّت کننده از وصیّت باشد، مقیّد کرده‌اند.
اگر مال حلال به گونه‌اى با مال حرام آمیخته شود که قابل جدا کردن نباشد و مالک و مقدار مال حرام، مجهول باشد، خمس تمامى مال، واجب، و پس از اخراج خمس، تصرف در باقى مال ،حلال است.
