نُذْراً (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
نُذْراً:(عُذْرًا أَوْ نُذْرًا) «نُذْراً» بر
وزن عذر،
مصدر است به معنى «
انذار» كه به معنى «بيم دادن و آگاه كردن» است.
در اين
آیه به يكى از سوگندهاى پنجگانه
خداوند (
سوگند به آن‌ها كه
ذکر حق و دستورهاى او را به منظور اتمام
حجت و
انذار، به انبياء القا مى‌كنند)
اشاره شده است كه حاصل همۀ سوگندها اين است كه آن‌چه دربارۀ
قیامت وعده داده شده است به وقوع خواهد پيوست.
به موردی از کاربرد «
نُذْراً» در
قرآن، اشاره می‌شود:
(عُذْرًا أَوْ نُذْرًا) «براى اتمام حجّت يا
انذار.»
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرمایند:
(فَالْمُلْقِياتِ ذِكْراً عُذْراً أَوْ نُذْراً) مراد از
ذکر قرآن است، كه او را به
رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) مى‌خواندند.
و ممكن هم هست
وحی نازل بر انبيا باشد، كه بر آنان خوانده مى‌شد.
و صفات سه‌گانه‌اى كه اخيرا ذكر شده، يعنى
نشر،
فرق و
القاء، سه صفت است كه مترتب بر يک‌ديگرند، يعنى اول بايد
صحف آسمانى نشر بشود، تا فرق ميان
حق و
باطل و
حلال و
حرام روشن شود، پس با نشر است كه فرق تحقق خود را آغاز مى‌كند، و با القاء تحققش تمام مى‌شود، پس فرق مرتبه‌اى از
وجود نشر است، كه بر آن مترتب مى‌شود، و القاء، مرتبه ديگرى است كه بر وجود آن مترتب مى‌شود و وجود نشر را تمام مى‌كند.
و در كلمه عذرا و
نذرا مفعول له هستند، و اگر با
حرف أو
عطف شده‌اند براى افاده تنويع است.
• شریعتمداری، جعفر، شرح و تفسیر
لغات قرآن بر اساس تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «
نذر»، ج۴، ص ۴۰۹.
