فَلَک (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
فَلَک (به فتح فاء و لام) از
واژگان قرآن کریم به معنای مدار كواكب است.
فَلَک (بر وزن فَرَس) به معنای مدار كواكب است.
به مواردی از
فَلَک که در قرآن به کار رفته است، اشاره می‌شود:
(وَ هُوَ الَّذِي خَلَقَ اللَّيْلَ وَ النَّهارَ وَ الشَّمْسَ وَ الْقَمَرَ كُلٌّ فِي فَلَكٍ يَسْبَحُونَ) «اوست خدایی كه
شب و
روز را و
آفتاب و
ماه را آفريد، همه در يک مدارى شناوراند.»
(لَا الشَّمْسُ يَنبَغِي لَهَا أَن تُدْرِكَ الْقَمَرَ وَ لَا اللَّيْلُ سَابِقُ النَّهَارِ وَ كُلٌّ فِي فَلَكٍ يَسْبَحُونَ) (نه خورشيد را سزاست كه به ماه رسد و نه شب بر روز پيشى مى‌گيرد و هر يک در مسير خود شناورند.)
مدار شب و روز، اطراف
زمین و مدار آفتاب و ماه، در
فضا و مخصوص به خودشان است.
ظاهرا «كل» به هر چهار بر می‌گردد.
این آیه نيز در همين مضمون است. به نظر می‌آيد مدار نجوم، به مناسبت
نجوم كه در آن می‌گردند،
فَلَک گفته شده و گرنه مدار اعتبارى است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «فَلَک»، ج۵، ص۲۰۴.
