قرآن مهم‌ترین معجزهپیامبر صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم و آخرین کتاب آسمانی، نزد مسلماناناهمیتواحترام بی‌نظیری دارد؛ از این رو، برای اشاره به این کتاب الهی ، از نام‌ها، القابوصفات متعددی استفاده شده است.
مفسر بزرگ قرن ششم، جمال الدین ابو الفتوح رازی ، در مقدمه تفسیر خود ۴۳ نام برای قرآن آورده است که بیشتر جنبه وصفی دارد. طبرسی در مجمع البیان به نام‌های:«قرآن»، « فرقان »، «کتاب» و « ذکر » اکتفا کرده است. بدر الدین زرکشی نقل می‌کند که حرالی کتابی در این زمینه نوشته و بیش از نود اسم یا وصف برای قرآن یاد آورشده است. از قاضی ابو المعالی عزیزی بن عبدالملک نیز ۵۵ نام و عنوان برای قرآن نقل کرده است که ۴۳ نام آن با فهرست ابو الفتوح رازی مشترک است. فیروزآبادی در بصائر ذوی التمییز ادعا می‌کند که برای قرآن صد اسم در قرآن کریم آمده و ۹۴ اسم را ذکر می‌کند.
در این فرهنگنامه برای بسیاری از اسماءوصفات مذکور، به صورت مستقل، شرح مختصری آمده است. در تعیین این مطلب که کدام یک از این واژه‌ها از حالت وصفی بیرون آمده و (به سبب کثرت استعمال) به صورت اسم علم برای قرآن در آمده است، نمی‌توان اظهارنظر قطعی کرد؛ گرچه می‌توان اطمینان داشت برخی واژه‌ها حالت وصفی خود را حفظ کرده، اسم علم برای قرآن نشده‌اند؛ از این رو، در اصطلاحنامه، اصطلاح «اسامی وصفاتقرآن» به همین صورت مرکب، برای تمام موارد اعم از این که اسم یا صفتقرآن باشد، به کار رفته است.
