عظیم (قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
عظیم (قرآن) به یکی از اوصاف
قرآن اطلاق می‌شود.
«عظیم»
صفت مشبهه و به معنای بزرگ است و گویا ریشه آن «عظم» به معنای
استخوان باشد و چون بزرگی موجودات استخواندار به بزرگی استخوان آنان بستگی دارد و وقتی گفته می‌شود «عظم الشیء» یعنی بزرگ استخوان شد، وسپس عظمت به معنای
مطلق بزرگی نقل و تعمیم داده شده است. این واژه، ابتدا در اشیای محسوس و سپس در امور اعتباری و معنوی به کار رفته است.
«عظیم» از نام‌ها و صفات قرآن است: (ولقد آتیناک سبعا من المثانی والقرآن العظیم)؛ «ما به تو
سوره حمد و قرآن عظیم دادیم».
وصف قرآن شریف به «عظیم» هم به لحاظ حقیقت آن است که مرتبه‌ای از
علم الهی است و هم به لحاظ اهمیتش در تکامل
انسان . برخی معتقدند: علت این که
خداوند قرآن را به صفت عظمت یاد کرده، این است که همه امور دین را به نحو اختصار، با بهترین نظم و تمام‌ترین معنی، در بردارد.
فرهنگ‌نامه علوم قرآنی، برگرفته از مقاله «عظیم».
