• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

کَدْی (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





کَدْی (به فتح کاف و سکون دال) از واژگان قرآن کریم به معنای حبس کردن است. از مشتقات این واژه در آیات قرآن کَدْیه (به فتح کاف و سکون دال) صلابت زمین است. این لفظ فقط یک بار در قرآن ذکر شده است.



کَدْی حبس کردن است.
کَدْیه صلابت زمین است که چاه کن چون به آنجا رسید، می‌بیند که از جوشیدن آب مانع است، چنانکه طبرسی و راغب گفته‌اند؛ «اکدی فلان: قطع العطاء و بخل». در مصباح گفته: «الْکَدْیَةُ: الارض الصلبة».


(اَ فَرَاَیْتَ الَّذِی تَوَلَّی • وَ اَعْطی‌ قَلِیلًا وَ اَکْدی‌) یعنی: «آیا دیدی آن‌کس را که از حق رو گرداند و کمی انفاق کرد و قطع نمود؟».


این لفظ فقط یک بار در قرآن ذکر شده است.


۱. قرشی بنابی، علی اکبر، قاموس قرآن، ج۶، ص۹۷.    
۲. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۷۰۴.    
۳. طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۱، ص۳۵۶.    
۴. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۹، ص۲۷۰.    
۵. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۳، ص۴۰۳.    
۶. فیومی، احمد بن محمد، مصباح المنیر، ص۵۲۷.    
۷. نجم/سوره۵۳، آیه۳۳-۳۴.    
۸. طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۹، ص۴۵.    
۹. طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه سیدمحمدباقر موسوی، ج۱۹، ص۷۳.    
۱۰. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۹، ص۲۷۲.    
۱۱. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۳، ص۴۰۹.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله "کدی"، ج۶، ص۹۷.    






جعبه ابزار