کَدْی (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
کَدْی (به فتح کاف و سکون دال) از
واژگان نهج البلاغه به معنای حبس كردن و مانع شدن است.
اِكْداء (به کسر الف و سکون کاف) به معنی بخل كردن است. این کلمه سه بار در
نهج البلاغه آمده است.
کَدْی به معنای حبس كردن و مانع شدن است. «كداه كديا: حبسه»
اِكْداء به معنی بخل كردن است.
حضرت علی (علیه‌السلام) فرموده:
«وَ إِنَّمَا يَنْظُرُ الْمُؤْمِنُ إِلَى الدُّنْيَا بَعَيْنِ الاْعْتِبَارِ... إِنْ قِيلَ أَثْرى قِيلَ أَكْدَى» كديه در اينجا ظاهرا به معنى فقر است، يعنى اگر گفته شود ثروتمند شد بعد گفته مى‌شود كه فقير گرديد. (ولى انسان مؤمن به دنيا با چشم عبرت مى‌نگرد. هرگاه گفته شود فلانى توانگر شد مى‌گويد: بى‌خير و بى‌نوا گرديد.)
(شرح‌های حکمت:
)
و نيز فرموده:
«الْحَمْدُ للهِ الَّذِي لا يَفِرُهُ الْمَنْعُ وَ الْجُمودُ وَ لا يُكْديهِ الاِْعْطاءُ وَ الْجودُ.» «حمد
خدای را كه بخل و اشدّ بخل بر او نمى‌افزايد و عطا وجود او را فقير نمى‌كند.»
(شرح‌های خطبه:
)
يَفِرُ به معنی وفور و فراوانى است.
این کلمه سه بار در نهج البلاغه آمده است.
•
قرشی بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «کدی»، ج۲، ص۸۹۷.
