قومهود علیه‌السّلام از اقوام عرب و متعلق به ماقبل تاریخند و از آن‌ها در تاریخ نامی به میان نیامده و در تورات به آن‌ها اشاره‌ای نشده و فقط قرآن مقداری از حالات آن‌ها را ضمن آیات نقل کرده است. آن‌ها در سرزمین احقاف در جنوب جزیرة العرب در قسمت‌های « الربع الخالی » می‌زیستند که در گذشته آباد بود؛ چنان که قرآن کریم می‌فرماید: (و اذکر اخا عاد اذ انذر قومه بالاحقاف).
ثروت بسیار و عمرهای طولانی و نیروهای زیاد، بیشترشان را به غفلت و بی خبری و سرانجام ظلم و طغیان کشانده بود؛ تا آن جا که -به گفته قرآن- کسی را نیرومندتر از خود نمی‌دانستند. فاصله طبقاتی میان آنان شدید بود، به زیردستان خود بسیار ستم می‌کردند و راه گردن کشی و استکبار را پیشه خود کرده بودند و بدتر از همه کارهایشان، بت پرستی بود. خداوندحضرت هود علیه‌السّلام را از میان آنان و برای ارشاد آن‌ها برانگیخت؛ اما مردم ضمن اصرار بر بت پرستی می‌گفتند: «برای ما فرقی نمی‌کند ما را پند دهی یا پند ندهی؛ این کار رفتار گذشتگان است». و به آزار و تمسخرپیغمبر خدا پرداختند، تا این که عذاب الهی آن‌ها را هلاک کرد.
قرآن کریم درباره چگونگی هلاکت قومهود ( عاد ) می‌فرماید: (واما عاد فاهلکوا بریح صرصر عاتیة سخرها علیهم سبع لیال وثمانیة ایام حسوما فتری القوم فیها صرعی کانهم اعجاز نخل خاویة فهل تری لهم من باقیة)؛ «و اما عاد به (وسیله) تند بادی توفنده و سرکش هلاک شدند (که خدا) آن را هفت شب و هشت روز پیاپی بر آن‌ها بگماشت. و در آن (مدت) مردم را فروافتاده می‌دیدی؛ گویا آن‌ها تنه‌های نخل‌های میان تهی‌اند. آیا از آنان کسی را بر جای می‌بینی؟ ».
در آیات مختلف قرآن کریم ، بادی که سبب هلاکت قومهود شد به این اوصاف معرفی شده است: عقیم ( باد نازا )؛ صرصر (باد سرد یا شدید)؛ عاتیه (باد سرکش و طاغی)؛ ریح فیها عذاب الیم (بادی که عذاب دردناک همراه داشت) .
