• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

فِکْر (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





فِكْر (به کسر فاء و سکون کاف) و فَکْر (به فتح فاء و سکون کاف) از واژگان قرآن کریم به معنای اندیشه و تأمّل است.
قرآن مجيد به تفكّر و تدبّر بسيار اهميّت داده و بسيارى از آيات براى ايجاد تفكّر نازل شده است‌.
مشتقات فِكْر که در آیات قرآن آمده عبارتند از:
يَتَفَكَّرُوا (به فتح فاء و کاف) به معنای فكر كنند؛
يَتَفَكَّرُونَ‌ (به فتح فاء و کاف) به معنای مى‌انديشند، است.


فِكْر به معنای انديشه و تأمّل است.
به عبارت ديگر فكر اعمال نظر و تدبّر است، براى بدست آوردن واقعيات و عبرت‌ها و غيره.
در قاموس گفته: «الْفِكْرُ: اعمال النّظر فى الشّى‌ء.»
در مصباح فیومی آمده: «الْفِكْرُ تردّد القلب بالنّظر و التّردد لطلب المعانى.»


به مواردی از فِكْر که در قرآن به‌ کار رفته است، اشاره می‌شود:

۲.۱ - يَتَفَكَّرُوا (آیه ۱۸۴ سوره اعراف)

(أَ وَ لَمْ‌ يَتَفَكَّرُوا ما بِصاحِبِهِمْ مِنْ جِنَّةٍ إِنْ هُوَ إِلَّا نَذِيرٌ مُبِينٌ‌)
يعنى: «اگر در گفته‌ها و اعمال پیغمبر كه مدتى با آن‌ها رفیق و در يک محيط بوده، فكر و اعمال نظر كنند، می‌دانند كه او دیوانه نيست بلكه انذار كننده آشكار است.»
قرآن مجید به تفكّر و تدبّر بسيار اهميّت داده و بسيارى از آیات براى ايجاد تفكّر نازل شده است‌.


۲.۲ - يَتَفَكَّرُونَ‌ (آیه ۱۹۱ سوره آل عمران)

(وَ يَتَفَكَّرُونَ‌ فِي خَلْقِ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ رَبَّنا ما خَلَقْتَ هذا باطِلًا)
(و در اسرار آفرینش آسمان‌ها و زمين مى‌انديشند و مى‌گويند: پروردگارا! اين‌ها را بيهوده نيافريده‌اى.)


۲.۳ - يَتَفَكَّرُونَ‌ (آیه ۳ سوره رعد)

(إِنَّ فِي ذلِكَ لَآياتٍ لِقَوْمٍ‌ يَتَفَكَّرُونَ‌)
(در اين‌ها نشانه‌هايى است براى گروهى كه تفكّر مى‌كنند.)


۲.۴ - يَتَفَكَّرُونَ‌ (آیه ۲۱ سوره حشر)

(وَ تِلْكَ الْأَمْثالُ نَضْرِبُها لِلنَّاسِ لَعَلَّهُمْ‌ يَتَفَكَّرُونَ‌)
(اين‌ها مثال‌هايى است كه براى مردم مى‌زنيم، شايد در آن بينديشند.)



۱. قرشی بنابی، علی اکبر، قاموس قرآن، ج۵، ص۱۹۹.    
۲. راغب اصفهانی، حسین، المفردات فی غریب القرآن، ص۶۴۳.    
۳. طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت-الحسینی، ج۳، ص۴۴۴.    
۴. فیروزآبادی، مجدالدین، قاموس المحیط، ج۲، ص۱۱۱.    
۵. فیومی، احمد بن محمد، مصباح المنیر، ص۴۷۹.    
۶. اعراف/سوره۷، آیه۱۸۴.    
۷. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۸، ص۴۵۴.    
۸. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۸، ص۳۴۷.    
۹. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۰، ص۱۲۵.    
۱۰. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۴، ص۷۷۶.    
۱۱. آل عمران/سوره۳، آیه۱۹۱.    
۱۲. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۱۹۱.    
۱۳. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۴، ص۱۳۶.    
۱۴. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۴، ص۸۷.    
۱۵. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۴، ص۳۸۶.    
۱۶. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۲، ص۹۱۰.    
۱۷. رعد/سوره۱۳، آیه۳.    
۱۸. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۲۴۹.    
۱۹. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۱، ص۳۹۸.    
۲۰. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۱، ص۲۹۳.    
۲۱. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۳، ص۱۳.    
۲۲. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۶، ص۵۷۴.    
۲۳. حشر/سوره۵۹، آیه۲۱.    
۲۴. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۵۴۸.    
۲۵. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۹، ص۳۸۰.    
۲۶. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۹، ص۲۲۱.    
۲۷. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۴، ص۳۴۷.    
۲۸. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۹، ص۳۹۹.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «فکر»، ج۵، ص۱۹۹.    






جعبه ابزار