فَنَن (مفرداتقرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
فَنَن (به فتح فاء و نون) از
واژگان قرآن کریم به معنای
شاخه درخت است.
جمع آن
اَفْنان (به فتح الف و سکون فاء) میباشد.
اين كلمه يکبار بيشتر در
قرآن نيامده است.
فَنَن (بر وزن فَرَس) به معنای
شاخه درخت است.
طبرسی، شاخه سبز برگ گفته است.
اقرب، شاخه راست گفته است.
جمع آن
اَفْنان است.
به موردی از
فَنَن که در
قرآن به کار رفته است، اشاره میشود:
(وَ لِمَنْ خافَ مَقامَ رَبِّهِ جَنَّتانِ ... ذَواتا أَفْنانٍ) يعنى: «آن دو
بهشت داراى شاخههاست.»
ذَواتا أَفْنانٍ وصف
جَنَّتانِ است.
ممكن است
أَفْنانٍ جمع فنّ باشد كه به معنى نوع است. يعنى: «آن دو بهشت داراى انواع نعمتها هستند.»
اين كلمه يکبار بيشتر در
قرآن نيامده است.
قرشی بنابی، علیاکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «فنن»، ج۵، ص۲۰۵.