فَریضَه (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
فَریضَه (به فتح فاء) از
واژگان قرآن کریم به معنای مفروضه، معيّن شده و
واجب شده است.
فَریضه به معنای مفروضه، معيّن شده و واجب شده است.
به مواردی از
فَریضه که در قرآن به کار رفته است، اشاره می‌شود:
(ما لَمْ تَمَسُّوهُنَّ أَوْ تَفْرِضُوا لَهُنَ فَرِيضَةً) «مادامی‌كه به آن‌ها دست نزده‌ايد يا مهريه‌اى معيّن نكرده‌ايد.»
مهریّه، فريضه خوانده شده كه شى‌ء تعيين شده است.
(وَ لا جُناحَ عَلَيْكُمْ فِيما تَراضَيْتُمْ بِهِ مِنْ بَعْدِ الْفَرِيضَةِ) (و
گناهی بر شما نيست در آنچه بعد از تعيين مهر، با يكديگر توافق كرده‌ايد.)
فريضة در اين آيه و
آیات ديگر به معنى مفروضه است، يعنى: معيّن شده و واجب شده. در
مجمع راجع به فرق فرض و واجب نقل فرموده: فرض با
جعل جاعل است كه آن را واجب كند ولى واجب شايد بدون جعل باشد، مثل وجوب شكر مُنعِم، على هذا نسبتشان
عموم و خصوص مطلق است.
به نظر
راغب ايجاب به اعتبار وقوع و ثبوت حكم، و فرض به اعتبار تعيين آن گفته می‌شود.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «فرض»، ج۵، ص۱۶۲.
