• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

غَمام (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





غَمام (به فتح غین) از واژگان قرآن کریم به معنای ابر است.



غَمام به معنای ابر است. ابر را از آن غمام گويند، كه آفتاب و آسمان را مى‌پوشاند.


(وَ ظَلَّلْنا عَلَيْكُمُ‌ الْغَمامَ‌ ...) «ابر را بر شما سايبان كرديم».
(وَ يَوْمَ تَشَقَّقُ السَّماءُ بِالْغَمامِ‌ وَ نُزِّلَ الْمَلائِكَةُ تَنْزِيلًا) باء در (بِالْغَمامِ) شايد به معنى آلت باشد، مثل: «كتبت بالقلم». يعنى: «روزى آسمان به وسيله ابر پاره و مفتوح شود»، و شايد به معنى ملابست باشد يعنى: «روزيكه آسمان ابر آلوده، پاره شود و ملائکه نازل گردند». آیه به قرينه آيات قبل و بعد، درباره قیامت است.


۱. قرشی بنابی، علی اکبر، قاموس قرآن، ج۵، ص۱۲۱.    
۲. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۶۱۳.    
۳. طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۶، ص۱۲۸.    
۴. بقره/سوره۲، آیه۵۷.    
۵. طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱، ص۱۹۱.    
۶. طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه سیدمحمدباقر موسوی، ج۱، ص۲۸۹.    
۷. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱، ص۲۴۳.    
۸. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱، ص۱۸۴.    
۹. فرقان/سوره۲۵، آیه۲۵.    
۱۰. طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۵، ص۲۰۲.    
۱۱. طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه سیدمحمدباقر موسوی، ج۱۵، ص۲۰۲.    
۱۲. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۷، ص۲۶۲.    
۱۳. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۷، ص۱۹۸.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله "غم"، ج۵، ص۱۲۱.    






جعبه ابزار