• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

غَسْل (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





غَسْل (به فتح غین و سکون سین) از واژگان قرآن کریم به معنای شستن است.



غَسْل (بر وزن فَلْس) به معنای شستن است.
در قاموس گويد: آن به فتح اول مصدر و به ضمّ آن اسم است (از اِغْتِسال).
در اقرب الموارد هر دو را مصدر خوانده و قول قاموس را به لفظ «قيل» آورده؛ ايضا در قاموس گفته گاهى مصدر آن به ضمّ اول آيد.


به موردی از غَسْل که در قرآن به‌ کار رفته است، اشاره می‌شود:

۲.۱ - فَاغْسِلُوا (آیه ۶ سوره مائده)

(فَاغْسِلُوا وُجُوهَكُمْ وَ أَيْدِيَكُمْ إِلَى الْمَرافِقِ‌)
«روی‌ها و دست‌هايتان را تا مرفق‌ها بشوئيد.»


۱. قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۵، ص۱۰۰.    
۲. راغب اصفهانی، حسین، المفردات فی غریب القرآن، ص۶۰۷.    
۳. طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین، ج۵، ص۴۳۴.    
۴. فیروزآبادی، مجدالدین، قاموس المحیط، ج۴، ص۲۴.    
۵. شرتونی، سعید، اقرب الموارد فی فصح العربیة و الشوارد، ج۴، ص۳۹.    
۶. فیروزآبادی، مجدالدین، قاموس المحیط، ج۴، ص۲۴.    
۷. مائده/سوره۵، آیه۶.    
۸. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۵، ص۳۵۶.    
۹. طباطبایی، سید محمدحسین، المیزان فی تفسیر القرآن، ج۵، ص۲۲۰.    
۱۰. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۶، ص۲۲۰.    
۱۱. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۳، ص۲۵۵.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «غسل»، ج۵، ص۱۰۰.    






جعبه ابزار