• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

غَرور (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





غَرور (به فتح غين) از واژگان قرآن کریم به معنای فريب دهنده است.
غَرور (به فتح اول) سه بار در قرآن کریم آمده و مراد از آن شيطان يا هر فريبنده است‌.



غَرور: به معنای فريب دهنده است.
راغب گفته: غرور هر آن چيزى است كه انسان را فريب دهد از مال، جاه، شهوت و شيطان.
در اقرب الموارد گويد: «ما غَرَّكَ‌ بِفُلانٍ» يعنى: چطور بر او جرئت كردى؟


به مواردی از غَرور که در قرآن به‌ کار رفته است، اشاره می‌شود:

۲.۱ - الْغَرُورُ (آیه ۳۳ سوره لقمان)

(فَلا تَغُرَّنَّكُمُ‌ الْحَياةُ الدُّنْيا وَ لا يَغُرَّنَّكُمْ‌ بِاللَّهِ‌ الْغَرُورُ)
«زندگى دنيا شما را فريب ندهد و شیطان شما را به خدا جرى نكند.»
گاهى آن‌را شیطان تفسير كرده‌اند، كه اخبث‌ فريبكاران است‌.


۲.۲ - الْغَرُورُ (آیه ۵ سوره فاطر)

(وَ لا يَغُرَّنَّكُمْ‌ بِاللَّهِ‌ الْغَرُورُ)
(مبادا شيطان فريبكار شما را نسبت به کَرَم خدا فريب دهد و مغرور سازد)


۲.۳ - الْغَرُورُ (آیه ۱۴ سوره حدید)

(وَ غَرَّكُمْ‌ بِاللَّهِ‌ الْغَرُورُ)
(و شيطان فريب‌كار شما را در برابر فرمان خداوند فريب داد.)
على هذا بهتر است‌ (غَرَّكُمْ‌) را در اين آیات به مناسبت «باء» جرئت معنى كنيم.


۲.۴ - غَرَّكَ‌ (آیه ۶ سوره انفطار)

(يا أَيُّهَا الْإِنْسانُ ما غَرَّكَ‌ بِرَبِّكَ الْكَرِيمِ‌)
يعنى: «اى انسان چه چيز تو را بر عصیان پروردگار كريمت جرى كرد؟»
بنابر آن‌كه از اقرب الموارد نقل شد، (غَرَّكَ‌) در معنى لازم به كار رفته كه جرئت باشد، زيرا لازمه فريفته شدن جرئت به خداست. آمدن لفظ «ربك» و «الكريم» براى اتمام حجّت است، يعنى: نمی‌بايست به آن‌كه پرورش دهنده تو و تواناست مخالفت كنى. اين‌كه گفته‌اند: آمدن‌ (الْكَرِيمِ) تلقين جواب از جانب خداست، يعنى كرمت مرا مغرور كرد، ظاهرا مطلب صحيحى نيست.


۲.۵ - الْغُرُور (آیه ۱۸۵ سوره آل عمران)

(وَ مَا الْحَياةُ الدُّنْيا إِلَّا مَتاعُ‌ الْغُرُورِ)
(و زندگى دنيا، چيزى جز مايه فريب نيست.)


۲.۶ - غُرُور (آیه ۲۰ سوره ملک)

(إِنِ الْكافِرُونَ إِلَّا فِي‌ غُرُورٍ)
«نيستند کفّار مگر در فريفته شدن.»
در اين‌ آیه هم ممكن است غُرور به ضم اول مصدر از براى مفعول باشد، يعنى: «زندگى دنيا جز متاع فريفته شدن نيست». يا از براى فاعل يعنى: «متاع فريبنده».



غَرور (به فتح اول) سه بار در قرآن کریم آمده و مراد از آن شيطان يا هر فريبنده است‌.


۱. قرشی بنایی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۵، ص۹۲-۹۳.    
۲. راغب اصفهانی، حسین، المفردات فی غریب القرآن، ص۶۰۴.    
۳. طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین، ج۳، ص۴۲۱.    
۴. راغب اصفهانی، حسین، المفردات فی غریب القرآن، ص۶۰۴.    
۵. شرتونی، سعید، اقرب الموارد فی فصح العربیة و الشوارد، ج۴، ص۲۷.    
۶. لقمان/سوره۳۱، آیه۳۳.    
۷. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۶، ص۳۵۶.    
۸. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۶، ص۲۳۸.    
۹. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۹، ص۲۰۱.    
۱۰. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۸، ص۵۰۷.    
۱۱. فاطر/سوره۳۵، آیه۵.    
۱۲. مکارم شیرازی، ترجمه قرآن، ص۴۳۵.    
۱۳. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۷، ص۲۰.    
۱۴. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۷، ص۱۷.    
۱۵. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۰، ص۳۰۵.    
۱۶. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۸، ص۶۲۶.    
۱۷. حدید/سوره۵۷، آیه۱۴.    
۱۸. مکارم شیرازی، ترجمه قرآن، ص۵۳۹.    
۱۹. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۹، ص۲۷۷.    
۲۰. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۹، ص۱۵۷.    
۲۱. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۴، ص۲۲۱.    
۲۲. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۹، ص۳۵۵.    
۲۳. انفطار/سوره۸۲، آیه۶.    
۲۴. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۲۰، ص۳۶۸.    
۲۵. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۲۰، ص۲۲۴.    
۲۶. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۶، ص۳۵۱.    
۲۷. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱۰، ص۶۸۲.    
۲۸. طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ج۲۰، ص۲۲۴.    
۲۹. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱۰، ص۶۸۲.    
۳۰. آل عمران/سوره۳، آیه۱۸۵.    
۳۱. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۷۴.    
۳۲. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۴، ص۱۳۱.    
۳۳. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۴، ص۸۴.    
۳۴. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۴، ص۳۷۵.    
۳۵. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۲، ص۹۰۲.    
۳۶. ملک/سوره۶۷، آیه۲۰.    
۳۷. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۹، ص۶۰۳.    
۳۸. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۹، ص۳۶۰.    
۳۹. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۵، ص۱۸۸.    
۴۰. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱۰، ص۴۹۱.    
۴۱. لقمان/سوره۳۱، آیه۳۳.    
۴۲. حدید/سوره۵۷، آیه۱۴.    
۴۳. فاطر/سوره۳۵، آیه۵.    



قرشی بنایی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «غرور»، ج۵، ص۹۲.    






جعبه ابزار