عَوْق (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
عَوْق (به فتح عین و سکون واو) از
واژگان قرآن کریم به معنای باز داشتن و منصرف كردن است.
اين لفظ تنها يک‌بار در
کلام الله آمده است.
عَوْق به معنای باز داشتن و منصرف كردن است.
«عاقَهُ كَذا عَوْقاً: حَبَسَهُ و صَرَفَهُ ...» همچنين است تعويق و شايد مراد از تفعيل مبالغه باشد.
در
مجمع و
مفردات عَوْق را باز داشتن از خير گفته نه مطلق باز داشتن است.
استعمال
قرآن مؤيّد آن است.
به موردی از
عَوْق که در قرآن به کار رفته است، اشاره می‌شود:
(قَدْ يَعْلَمُ اللَّهُ الْمُعَوِّقِينَ مِنْكُمْ وَ الْقائِلِينَ لِإِخْوانِهِمْ هَلُمَّ إِلَيْنا ...) «
خدا داناست به آنان‌كه از شما مردم را منصرف می‌كنند و از
جهاد باز می‌دارند و به آنان‌كه به برادران خود می‌گويند بيایيد به طرف ما و به
جهاد نرويد.»
اين لفظ تنها يک‌بار در كلام الله آمده است.
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «عوق»، ج۵، ص۶۹.
