عَلامات (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
عَلامات (به فتح عین) از
واژگان قرآن کریم جمع علامت و به معنای نشانه است.
عَلامات جمع علامت و به معنای نشانه است. مثل يک تابلو كه مطب دكتر را نشان دهد.
علامات شامل هر نشانه و هر اماره طبيعى و وضعى است كه مردم از آن‌ها استفاده می‌كنند و چنان‌كه در
المیزان آمده حتى به شاخص‌ها، تابلوها، لغت‌ها، اشارات، خطوط و غير آن‌ها نيز شامل است.
به موردی از
عَلامات که در قرآن به کار رفته است، اشاره می‌شود:
(وَ عَلاماتٍ وَ بِالنَّجْمِ هُمْ يَهْتَدُونَ) (و نیز علاماتی قرار داد و
شب هنگام به وسیله ستارگان راه خود را می‌یابند.)
آيه ما قبل چنين است:
(وَ أَلْقى فِي الْأَرْضِ رَواسِيَ أَنْ تَمِيدَ بِكُمْ وَ أَنْهاراً وَ سُبُلًا لَعَلَّكُمْ تَهْتَدُونَ- وَ عَلاماتٍ وَ بِالنَّجْمِ هُمْ يَهْتَدُونَ) «عَلاماتٍ»
عطف است به
(أَنْهاراً) تقدير آن چنين است
(«وَ الْقى فِى الْأَرْضِ عَلامَاتٍ») خدا در زمين نشانه‌هایى قرار داد كه به وسيله آن‌ها مردم راه می‌يابند.
جمله
(وَ بِالنَّجْمِ هُمْ يَهْتَدُونَ) نيز يكى از علامات است كه در «
نجم» خواهد آمد.
وجود علامات در زندگى بشر بسيار حائز اهميت است چنان‌كه با تدبّر معلوم خواهد شد.
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «علامات»، ج۵، ص۳۵.
