طلاق بائن
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
طلاق بائن ،
طلاقی است كه بعد از آن
شوهر نمیتواند به آن
زن رجوع کند.
پس با وقوع آن، روابط زناشوئی پایان میپذیرد و زن و شوهر نسبت به هم بیگانه میشوند و در صورت تمایل به زندگی مشترك، نیاز به
نکاح و
عقد جدید است.
طلاق بائن آن است كه مرد در آن حقّ رجوع به زن خود را ندارد، منظور از رجوع آن است كه مرد بدون
عقد با
زن آشتى كند و او را مجدّداً به همسرى بپذيرد. البته
اطلاق حق به رجوع مرد گرچه در افواه جاری است لیکن به باور و تعبیر برخی از فقها جواز رجوع مرد در
طلاق رجعی که
طلاق بائن فاقد آن است،
حکم شرعی غیرقابل اسقاط است و مثل خیار در بیع خیاری حق قابل اسقاط نیست.
در موارد ذیل
طلاق، بائن است:
اوّل:
طلاق زنى كه نُه سالش تمام نشده باشد. حتی اگر شوهر با وی
نزدیکی کرده باشد.
دوم:
طلاق زنى كه
یائسه باشد يعنى اگر سيّده است بيشتر از شصت سال و اگر سيّده نيست بيشتر از پنجاه سال داشته باشد. و به بیان دقیقتر زن سیده شصت سال را تمام کرده باشد و غیر سیده پنجاه سال را
و میزان، سال قمری است.
سوم:
طلاق زنى كه شوهرش بعد از عقد با او نزديكى نكرده باشد.
چهارم:
طلاق سوّمِ زنى كه او را سه دفعه
طلاق دادهاند . یعنی
طلاق سومی که قبل از آن شوهر بین
طلاق اول و دوم و بین
طلاق دوم و سوم، به آن زن رجوع کرده باشد ولو با عقد جدید بعد از سپری شدن عده.
پنجم و ششم:
طلاق خلع و
مبارات.
هفتم:
طلاق حاکم شرع، زن شخصى را كه نه حاضر است كه مخارج زندگى او را بدهد و نه حاضر است او را
طلاق دهد.
•
سایت پژوهه • ساعدی، محمد، (مدرس حوزه و پژوهشگر)، موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی