صَفَد (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
صَفَد (به فتح صاد و فاء) از
واژگان قرآن کریم به معنای زنجیری که با آن دست‌ها را به گردن می‌بندند، است.
صفد با غلّ یکی است.
صِفاد (به کسر صاد) نیز به معنی
صفد است.
جمع آن
اصفاد می‌باشد.
صَفَد زنجیری که با آن دست‌ها را به گردن می‌بندند.
بنابراین
صفد با غلّ یکی است، غلّ در
النهایه همین‌طور معنا شده است.
صِفاد نیز به معنی
صفد است، جمع آن
اصفاد می‌باشد.
به مواردی از
صَفَد که در قرآن به کار رفته است، اشاره می‌شود:
(الْاَغْلالُ فِی اَعْناقِهِمْ) (و غل و زنجيرها در گردنشان است.)
(وَ تَرَی الْمُجْرِمِینَ یَوْمَئِذٍ مُقَرَّنِینَ فِی الْاَصْفادِ) «گناهکاران را در آن روز می‌بینی که در غل‌ها جمع شده‌اند و دست‌ها به گردن‌ها بسته شده است.»
ظاهرا مراد از مقرّنین بسته شدن دست‌ها به گردن‌ها است. در واقع تقرین میان دست‌ها و گردن‌ها است.
نظیر آیه:
(وَ اِذا اُلْقُوا مِنْها مَکاناً ضَیِّقاً مُقَرَّنِینَ دَعَوْا هُنالِکَ ثُبُوراً) (و هنگامى كه در جاى محدود و تنگى از آن افكنده شوند در حالى‌كه در غل و زنجيرند، در آن‌جا فرياد واويلاى آنان بلند مى‌شود!)
احتمال دارد: مراد به هم بسته شدن
کفّار باشد، آن در صورتی است که صفد به معنی مطلق زنجیر باشد، چنان‌که در
الصحاح و
اقرب الموارد آن را وثاق معنا کرده‌اند.
ولی معنای اولی درست‌تر است که غلّ و صفد به یک نفر پیچیده می‌شود.
«و هر بنا و غواصى از
شیاطین را مسخّر او كرديم و گروه ديگرى از شياطين متمرد را در غل و زنجير تحت سلطه او قرار داديم.»
به موردی که در
نهج البلاغه به کار رفته است، اشاره می‌شود:
امام علی (علیه‌السلام) می‌فرماید:
«أَوْ اُجَرَّ فِی الْاَغْلَالِ مُصَفَّداً»
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «صَفَد»، ج۴، ص۱۳۳-۱۳۲.
