صَغْو (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف

---

صَغْو (به فتح صاد و سکون غین) از واژگان قرآن کریم، به معنای میل است. اصغاء به معنی استماع بوده و در حقیقت میل کردن گوش به طرف سخن است.

---

صَغْو به معنای میل است. «صَغَتِ‌ النُّجُومُ وَ الشَّمْسُ‌ صَغْواً: مَالَتْ لِلْغُرُوبِ» نجوم و آفتاب میل به غروب کردند. اصغاء به معنی استماع بوده و در حقیقت میل کردن گوش به طرف سخن است. در نهج البلاغه خطبه ۲۲۳ می‌فرماید: «فَاَصْغَیْتُ‌ لَهُ سَمْعِی.» گوشم را به طرف عقیل متمایل کردم (به حرفش گوش دادم).

---

(اِنْ تَتُوبا اِلَی اللَّهِ فَقَدْ صَغَتْ‌ قُلُوبُکُما) یعنی «اگر شما دو نفر به خدا توبه کنید، آن بهتر است که قلب شما دو نفر از حق متمایل و منحرف شده.» شیعه و اهل تسنن نقل کرده‌اند: خطاب‌ «تَتُوبا» و «قُلُوبُکُما» در آیه به عایشه و حفصه دو زن حضرت رسول (صلّی‌اللّه‌علیه‌وآله) است. جریان مفصل آن در تفاسیر سوره تحریم مذکور است.
(وَ لِتَصْغی‌ اِلَیْهِ اَفْئِدَةُ الَّذِینَ لا یُؤْمِنُونَ بِالْآخِرَةِ) «و تا به آن قول باطل، قلوب آنان که به آخرت ایمان ندارند میل کند.»

---

از این مادّه فقط دو لفظ فوق در قرآن عظیم بکار رفته است.

---