• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

صخره (فقه)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





صخره، سنگى مقدس در بیت المقدس، و به معنی سنگ بزرگ و سخت می‌باشد. عنوان ياد شده به مناسبت در باب لعان و یمین آمده است.



بر اساس نقلى، در زمان حضرت داوود على نبيّنا و آله و عليه السّلام طاعونى شديد شيوع يافت. حضرت مردم را براى دعا به مكان فعلى بیت المقدس برد؛ زيرا مى‌ديد فرشتگان از اين مكان به آسمان ، عروج مى‌كنند. آنگاه حضرتش در محل فعلى صخره ايستاد و براى رفع طاعون دعا كرد. خداوند دعاى او را مستجاب كرد و طاعون بر طرف شد.
از آن پس اين مكان به عنوان مسجد برگزيده شد.


در روايتى از امام صادق عليه السّلام آمده است: جبرئیل در شب معراج ، پیامبر اعظم صلّى اللّه‌ عليه و آله را بر صخره نشاند و او از آنجا به آسمان‌ها بالا رفت.


تغلیظ در قسم دادن بر حاکم، مستحب است.
از مصاديق آن قسم دادن در مكانهاى مقدس، همچون بين رکن و مقام در مکّه و نزد صخره در بیت المقدس است.


۱. بحار الانوار، ج۱۴، ص۱۴.    
۲. بحار الانوار، ج۱۸، ص۳۷۶.    
۳. المبسوط، ج۸، ص۲۰۳.    
۴. مسالک الافهام، ج۱۰، ص۲۳۷.    
۵. جواهر الکلام، ج۳۴، ص۶۱ ۶۲.    



فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت (علیهم‌السلام)، ج۵، ص۵۵.    


رده‌های این صفحه : اماکن | بیت المقدس | فقه | یمین




جعبه ابزار