سوره مجادله
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
سوره مجادله سوره پنجاه و هشتم
قرآن کریم است.
در آیه اول این
سوره، سخن از
مجادله و گفت وگوی
پیامبر -صلی الله علیه وآله- با زنی است که شوهرش او را «
ظهار » کرده بود؛ به همین مناسبت،
سوره را «
مجادله» یا «ظهار» نامیده‌اند. «ظهار» نوعی
تحریم زن بود که در
جاهلیت رواج داشت.
این
سوره متعرض مطالب گوناگون از احکام و آداب و صفات است. قسمتی از آن مربوط به
حکم ظهار است، قسمتی هم مربوط به
نجوی و بیخ گوشی سخن گفتن است. قسمتی هم مربوط به آداب نشستن در مجلس. و قسمتی راجع به اوصاف کسانی است که با
خدا و رسولش مخالفت می‌کنند، و یا با دشمنان
دین دوستی می‌ورزند، و کسانی را که از دوستی با آنان احتراز می‌کنند معرفی نموده، به وعده‌ای
جمیل در
دنیا و
آخرت دلخوش می‌سازد.
۱. این
سوره ۲۲ آیه به عدد کوفی و بصری و شامی، ۲۱ آیه به عدد
مکی و
مدنی ، ۴۷۳ یا ۴۷۵ کلمه و ۱۷۹۲ یا ۲۰۴۶ حرف دارد.
۲. در
ترتیب نزول ، یکصد و پنجمین و در مصحف شریف پنجاه و هشتمین
سوره است.
۳. پس از
سوره منافقون و پیش از
سوره حجرات و پیش از هجرت در
مدینه نازل شد و هیچ
آیه مکی ندارد.
۴. از نظر کمیت، از
سوره‌های مفصل و از نوع
طوال و اندکی کمتر از یک
حزب قرآن است.
۵. گفته شده است یک آیه
منسوخ دارد.
۶. تنها
سوره‌ای است که در هر یک از آیات آن اسم خداوند آمده است.
۱. داستان گفت و گوی زنی با پیامبر -صلی الله علیه وآله - درباره ظهار؛
۲. احکام فقهی ظهار و بیان
کفاره آن؛
۳. آداب معاشرت با مردم و رعایت حقوق دیگران در مجالس عمومی؛
۴. نهی از نجوا و حرف‌های زیرگوشی و حدود و شرایط آن؛
۵. مصادیق
حزب الله و
حزب شیطان ؛
۶.
صفات مؤمنان .
فرهنگ نامه علوم قرآن، دفتر تبلیغات اسلامی،برگرفته از مقاله «سوره مجادله».
