ریحان (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
رَیْحان (به فتح راء) از
واژگان قرآن کریم به معنای بوییدنی و
روزی است.
اين كلمه فقط دو بار در
قرآن مجید آمده است.
رَيْحان به معنای بویيدنى و روزى گفته‌اند.
راغب گويد:
ريحان چيزى است كه
رائحه داشته باشد و گفته‌اند: رزق است.
در
اقرب چند معنى نقل شده كه از جمله بویيدنى و رزق است و همچنين است در
مجمع.
ابن اثیر در
نهایه گويد:
ريحان به
رحمت و
رزق و راحت اطلاق می‌شود و
ريحان هر گياهى است كه بوى خوش داشته باشد و در اثر اطلاق به رزق به
فرزند ريحان گفته شده و از آن است حديث
رسول خدا (صلّی‌اللّه‌علیه‌وآله) كه به
علی (علیه‌السّلام) فرموده :
«أُوصِيكَ بِرَيْحَانَتَيَ خَيْراً فى الدُّنْيَا ...» مرادش حسنين (عليهماالسلام) بود.
به مواردی از
رَیْحان که در قرآن به کار رفته است، اشاره می‌شود:
(وَ الْحَبُّ ذُو الْعَصْفِ وَ الرَّيْحانُ) (و دانه‌هايى كه همراه با ساقه و برگى است كه به صورت كاه و
خوراک حیوانات در مى‌آيد، و گياهان خوشبو.)
(فَرَوْحٌ وَ رَيْحانٌ وَ جَنَّةُ نَعِيمٍ) (در رَوْح و
ريحان و
بهشت پرنعمت است.)
به نظر می‌آيد معناى اصلى آن بویيدنى است و در رزق و رحمت با عنايت استعمال می‌شود و آن در آيه اول بویيدنى و در
آیه دوم روزى است.
اين كلمه فقط دو بار در قرآن مجيد آمده است.
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «ریحان»، ج۳، ص۱۴۳.
