ریحان
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
به هرگیاه
خوش بو و نیز نوعى سبزى خوردنى از خانواده
نعناع را ریحان می گویند.
از احکام آن به معناى نخست در بابهاى
صوم،
اعتکاف و
حج سخن گفته اند.و به معناى دوم در باب
اطعمه و
اشربه نام برده‌اند.
بوییدن گیاهان خوش بو، بویژه
گل نرگس بر
روزه دار مکروه است.
بنابر
مشهور بوییدن گیاهان خوش بو، بویژه
گل نرگس بر
معتکف حرام است.
در
حرمت یا
کراهت بوییدن گیاهان خوش بو، بویژه
گل نرگس بر
محرم اختلاف مى باشد
خلال کردن با
چوب ریحان کراهت دارد.
۱- در
تحریرالوسیله در احکام اعتکاف آمده است «یحرم علی المعتکف امور: ... و منها: شمّ الطیب و الریحان متلذّذاً، ففاقد حاسّة الشمّ خارج.»
یعنی از جمله چیزهایی که بر معتکف حرام است: بوییدن عطر و گیاهان خوشبو است برای لذّت بردن، پس اگر کسی فاقد حسّ بویایی باشد از این حکم خارج است.
۲- ازآنجاکه استعمال عطریات از قبیل مشک و زعفران و کافور و عود و عنبر، بلکه مطلق عطر هر قسم که باشد
از محرمات احرام شمرده شده است، حتی «مالیدن عطر بر
بدن و
لباس جایز نیست و همین‌طور پوشیدن لباسی که بوی عطر می‌دهد اگرچه قبلاً به آن عطر مالیده شده باشد.»
و نیز خوردن هرچه که در آن چیزی است که بوی خوش می‌دهد مثل
زعفران جایز نیست.
و این‌که محرم باید در حال احرام «از گل‌ها یا سبزی‌هایی که بوی خوش می‌دهد باید اجتناب کند، مگر بعضی انواع که صحرایی است، مثل «بومادران» و «درمنه» و «خزامی» که می‌گویند از خوشبوترین گل‌ها است.»
بنابراین، با فرض صدق سبزی خوشبو اجتناب از سبزی
ریحان نیز در حال احرام لازم است. و به‌هرحال اگر بر خوردن غذا و سبزی خوشبو «
اضطرار پیدا کند باید
دماغ خود را بگیرد که بوی خوش به آن نرسد.»
۳- چند چیز در غذا خوردن مستحب است: ... سیزدهم: بعد از غذا خلال نماید ولی با چوب انار و
چوب ریحان و نی و برگ درخت خرما خلال نکند.
•
فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت، ج۴، ص۲۱۵. •
ساعدی، محمد، (مدرس حوزه و پژوهشگر) ،
موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی
