ریحان (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
رَیْحان (به فتح راء) از
واژگان قرآن کریم به معنای بوئیدنی و روزی است. این واژه دو بار در قرآن مجید آمده است.
رَيْحان را بوئيدنى و روزى گفته‌اند.
راغب گويد: ريحان چيزى است كه رائحه داشته باشد و گفته‌اند: رزق است.
در
اقرب چند معنى نقل شده كه از جمله بوئيدنى و رزق است و همچنين است در
مجمع.
ابن اثیر در
نهایه گويد: ريحان به
رحمت و
رزق و راحت اطلاق می‌شود و ريحان هر گياهى است كه بوى خوش داشته باشد و در اثر اطلاق به رزق به
فرزند ريحان گفته شده و از آن است حديث
رسول خدا (صلّی‌اللّه‌علیه‌وآله) كه به
علی (علیه‌السّلام) فرموده :
«أُوصِيكَ بِرَيْحَانَتَيَ خَيْراً فى الدُّنْيَا ...» مرادش حسنين (عليهماالسلام) بود.
به نظر می‌آيد معناى اصلى آن بوئيدنى است و در رزق و رحمت با عنايت استعمال می‌شود و آن در آيه اول بوئيدنى و در آيه دوم روزى است.
(وَ الْحَبُّ ذُو الْعَصْفِ وَ الرَّيْحانُ) (و دانه‌هايى كه همراه با ساقه و برگى است كه به صورت كاه و خوراک حيوانات در مى‌آيد، و گياهان خوشبو.)
(فَرَوْحٌ وَ رَيْحانٌ وَ جَنَّةُ نَعِيمٍ) (در
رَوْح و ريحان و
بهشت پرنعمت است.)
در تمام قرآن مجيد اين كلمه فقط دو بار آمده است.
قرشی بنایی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «ریحان»، ج۳، ص۱۴۳.
