رَغَباً (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
رَغَباً: (وَ يَدْعُونَنَا رَغَباً وَ رَهَباً) «رَغَباً» به معناى «رغبت» و ميل و علاقه است.
(فَاسْتَجَبْنَا لَهُ وَوَهَبْنَا لَهُ يَحْيَى وَأَصْلَحْنَا لَهُ زَوْجَهُ إِنَّهُمْ كَانُوا يُسَارِعُونَ فِي الْخَيْرَاتِ وَيَدْعُونَنَا رَغَبًا وَرَهَبًا وَكَانُوا لَنَا خَاشِعِينَ) (ما هم دعاى او را مستجاب كرديم، و
یحیی را به او بخشيديم؛ و همسرش را كه نازا بود برايش شايسته باردارى ساختيم؛ چرا كه آنان خاندانى بودند كه همواره در كارهاى خير به سرعت اقدام مى‌كردند؛ و از روى بيم و اميد ما را مى‌خواندند؛ و پيوسته براى ما
خاضع و
خاشع بودند.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: كلمه رغب و
رهب دو مصدرند مانند رغبت و رهبت كه يكى به معناى طمع و ديگرى به معناى ترس است و از نظر تركيب‌بندى جمله هر دو تميزند، البته در صورتى كه به معناى مصدرى باقى مانده باشند و اما اگر به معناى فاعل يعنى راغب و راهب باشند در آن صورت حال خواهند بود. و كلمه خشوع به معناى تاثر قلب از مشاهده عظمت و كبريا است. و معناى آيه اين است كه: ما برايشان انعام كرديم چون كه آنها به سوى خيرات مى‌شتافتند و ما را به خاطر رغبت در رحمت و يا به خاطر ثواب، و رهبت از
غضب و يا
عقاب مى‌خواندند، و يا در حال رغبت و رهبت مى‌خواندند و دل‌هايشان در برابر ما خضوع داشت.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «رَغَباً»، ص۲۵۳.
