دین (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
دین: (اِنَّ الدِّینَ عِنْدَاللَّهِ الْاِسْلامُ)«دین» در لغت در اصل، به معنای جزا و
پاداش است، و به معنای
اطاعت و پیروی از فرمان نیز آمده است، و در اصطلاح مذهبی، عبارت از مجموعه قواعد و قوانین و آدابی است که انسان در سایه آنها می‌تواند به
خدا نزدیک شود و به
سعادت دو جهان برسد و از نظر اخلاقی و تربیتی در مسیر صحیح گام بردارد.
(إِنَّ ٱلدِّينَ عِندَ ٱللَّهِ ٱلۡإِسۡلَٰمُۗ وَمَا ٱخۡتَلَفَ ٱلَّذِينَ أُوتُواْ ٱلۡكِتَٰبَ إِلَّا مِنۢ بَعۡدِ مَا جَآءَهُمُ ٱلۡعِلۡمُ بَغۡيَۢا بَيۡنَهُمۡۗ وَمَن يَكۡفُرۡ بِـَٔايَٰتِ ٱللَّهِ فَإِنَّ ٱللَّهَ سَرِيعُ ٱلۡحِسَابِ) (دين در نزد خدا،
اسلام است. و كسانى كه
کتاب آسمانی به آنان داده شد، با يكديگر اختلاف نكردند، مگر بعد از آگاهى و از روى
ستم و
حسد‌ورزی؛ و هر كس به
آیات خدا کفر ورزد، بداند كه خداوند، سريع‌الحساب است).
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: دين عبارت است از اسلام، يعنى تسليم
حق شدن، و به عقيده‌هاى حق معتقد گشتن، و اعمال حق انجام دادن و به عبارتى ديگر: آن دين واحد عبارت است از تسليم شدن در برابر بيانى كه از مقام ربوبى در مورد عقائد و اعمال و يا در مورد معارف و احكام صادر مى‌شود.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «دین»، ص۲۲۹.
