دَحْر (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
دَحْر (به فتح دال و سکون حاء) از
واژگان قرآن کریم به معنای طرد و راندن به قهر است.
دَحْر به معنای طرد و راندن به قهر است. «دَحَرَهُ دَحْراً و دُحُوراً: طرده و أبعده و دفعه»
(قالَ اخْرُجْ مِنْها مَذْؤُماً مَدْحُوراً) «گفت از آنجا بيرون شو در حالی كه مذموم و مطرود از رحمت هستى.»
(وَ يُقْذَفُونَ مِنْ كُلِّ جانِبٍ دُحُوراً) دحور چنانكه گفته شد
مصدر است به معنى طرد و آن در آيه شريفه مصدر فعل مقدّر است يعنى «يَدْحَرُونَ دُحُوراً»
ممكن است مثل «قعدت جلوسا» باشد معناى آيه چنين است: «طرد می‌شوند از هر طرف طرد به خصوصى.»
در
نهج البلاغه خطبه ۱۵۱ فرموده :
«وَ أَسْتَعِينُهُ عَلَى مَدَاحِرِ الشَّيْطَانِ.» «از خدا يارى می‌خواهم بر اعمالی كه
شیطان را طرد و دفع می‌كنند.»
در
نهایه می‌گويد: دحر دفع كردن است به قهر و براى
اذلال و
اهانت ، قول
مجمع نيز چنين است.
•
قرشی بنایی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «دحر»، ج۲، ص۳۲۹.
