• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

دامان

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


دامان یعنی دامن که از آن به مناسبت در باب صلات و نکاح نام برده‌ اند.


مستحب است نگاه نمازگزار در تشهد و بین دو سجده به دامانش باشد.
[۱] نجفی جواهری، محمدحسن، جواهر الکلام، ج۱۰، ص۳۸۷    .
به‌این‌ترتیب که «دست‌ها را بر ران‌ها بگذارد و انگشت‌ها را به یکدیگر بچسباند و به دامان خود نگاه کند و بعد از تمام شدن تشهد بگوید: «وتَقَبَّلْ شَفاعَتَهُ وَارْفَعْ دَرَجَتَهُ».
[۲] موسوعة الامام الخمینی، ج۲۹، رساله توضیح المسائل، ص۱۹۵، مسالة۱۱۰۳، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی، ۱۳۹۹ ه ش.    

بوسیدن و نشاندن دختر بچه شش ساله بر دامن توسط نامحرم بدون شهوت مکروه است.
[۳] نجفی جواهری، محمدحسن، جواهرالکلام، ج ۲۹، ص۸۳    .

[۴] مبانى العروة (النکاح)، ج۱، ص۹۰- ۹۳.
برخى معاصران ترک آن را بنابر احتیاط لازم دانسته ‌اند.
[۵] خمینی، روح الله، تحریر الوسیلة، ج۲، ص۲۴۴.    
[۶] موسوی گلپایگانی، محمدرضا، هدایة العباد، ج۲، ص۳۰۸.
[۷] وسیلة النجاة، ص۶۹۹.

امام خمینی دراین‌رابطه می‌نویسد: برای مرد جایز است که به دختربچه مادامی‌که بالغ نشده نگاه کند، درصورتی‌که در آن تلذذ و شهوت نباشد؛ البته احتیاط (مستحب) و اولی‌ این است که به جاهایی که عادت بر پوشاندن آن‌ها با لباس‌های متعارف، جاری نمی‌باشد اکتفا نماید مانند صورت و دست‌ها تا مچ و موی سر و دو ذراع و دو پا، نه مثل ران و کپل و کمر و سینه و پستان و سزاوار نیست که احتیاط در آن‌ها ترک شود. و احتیاط (واجب) آن است که درصورتی‌که به شش سال رسیده باشد او را نبوسد و در دامن‌ خود قرار ندهد.
[۸] موسوعة الامام الخمینی، ج۲۳، تحریرالوسیلة، ج۲، ص۲۶۲، کتاب النکاح، مسالة۲۵، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی، ۱۳۹۹ ه ش.    

قبض در هبه مانند قبض در بیع است و آن در غیرمنقول مانند خانه و باغ، تخلیه آن است، به اینکه دست از آن بردارد و آنچه را منافی با قبض است از آن برطرف کند به‌طوری‌که تحت استیلای او درآید. و در منقول، استیلا و استقلال پیداکردن بر آن به‌وسیله دست، یا به‌وسیله چیزی که به منزله آن است؛ مانند اینکه مثلاً در دامن‌ او بگذارد.
[۹] موسوعة الامام الخمینی، ج۲۳، تحریرالوسیلة، ج۲، ص۶۲، کتاب الهبة، مسالة۴، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی، ۱۳۹۹ ه ش.    


۱. ↑ نجفی جواهری، محمدحسن، جواهر الکلام، ج۱۰، ص۳۸۷    .
۲. ↑ موسوعة الامام الخمینی، ج۲۹، رساله توضیح المسائل، ص۱۹۵، مسالة۱۱۰۳، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی، ۱۳۹۹ ه ش.    
۳. ↑ نجفی جواهری، محمدحسن، جواهرالکلام، ج ۲۹، ص۸۳    .
۴. ↑ مبانى العروة (النکاح)، ج۱، ص۹۰- ۹۳.
۵. ↑ خمینی، روح الله، تحریر الوسیلة، ج۲، ص۲۴۴.    
۶. ↑ موسوی گلپایگانی، محمدرضا، هدایة العباد، ج۲، ص۳۰۸.
۷. ↑ وسیلة النجاة، ص۶۹۹.
۸. ↑ موسوعة الامام الخمینی، ج۲۳، تحریرالوسیلة، ج۲، ص۲۶۲، کتاب النکاح، مسالة۲۵، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی، ۱۳۹۹ ه ش.    
۹. ↑ موسوعة الامام الخمینی، ج۲۳، تحریرالوسیلة، ج۲، ص۶۲، کتاب الهبة، مسالة۴، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی، ۱۳۹۹ ه ش.    


• فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم السلام، ج۳، ص۵۷۵-۵۷۶.    
• ساعدی، محمد، (مدرس حوزه و پژوهشگر)    ، موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی    


رده‌های این صفحه : دیدگاه های فقهی امام خمینی | فقه | نکاح | نماز
جعبه ابزار