آدم یا ابوالبشر نخستین انسان و پدر همه مردمان است. درباره آفرینش و زندگانی او، در دین‌های سه گانه یهود ، مسیحیت و اسلام روایات و داستان‌های همسان و همانندی آمده و این همسانی و همانندی از آن رو است که مبدا وحی در این سه دین ، یکی است.
کلمه «آدم» ۲۵ بار در قرآن کریم آمده است. این کلمه از واژهعبری «ادم» گرفته شده است؛ ولی ریشه اصلی آن در زبان عبری به درستی معلوم نیست. در هر حال، معنای «خاکی بودن» (خلقت از خاک ) و نیز رنگ «سرخ» در آن اشراب شده است. در زبان عربی نیز ریشه «ادم» کاربرد گسترده‌ای دارد. قرآن کریم در سوره‌های بقره ، اعراف ، حجر ، طه و ص قصه خلقت آدم را بیان و در سوره‌های بنی اسرائیل و کهف نیز به آن اشاره کرده است.
زندگانی آدم در قرآن مجید به سه دوره تقسیم می‌شود: ۱. دوره‌ای که در بهشت با آسایش و آرامش همراه جفت خویش می‌زیسته و بار مشقتی بر دوش نداشته و وسوسه‌ای به خاطر راه نمی‌داده است؛ ۲. زمانی که دچار وسوسهابلیس شد و به تصور آن که خوردن میوهدرخت مخصوص سبب خلود او خواهد شد، مذاق خود را با آن میوه آشنا کرد و گرفتار نتایج وخیم وسوسه شیطانی شد؛ ۳. هنگامی که آدم در زمین به وظیفه خلافتی که خداوند بر عهده اش گذاشته است عمل می‌کند و به آبادی زمین می‌پردازد و چون تکالیف ناشی از مقام ربوبیت را تشخیص داده و با طیب خاطر پذیرفته است، توبه اش در درگاه الهی قبول می‌شود و بر اثر پیروی از هدایتپروردگار و راهنمایی عقل خویش به سعادت ابدی می‌رسد و شایسته سکونت در بهشت برین می‌گردد.
