گزارش خطا
برای مشاهده معنا و شرح هر کلمه، بر روی آن کلیک کنید.
مظلوميّة الامام على (علیه‌السلام)
وَ قَالَ (عَلَيْهِ‌السَّلامُ)، لَمّا بَلَغَهُ اِغارَةُ اَصْحابِ مُعاوِيَةَ عَلَى الاَْنْبارِ، فَخَرَجَ بِنَفْسِهِ ماشِياً حَتّى اَتَى النُّخَيْلَةَ، فَاَدْرَكَهُ النّاسُ وَ قالُوا: يا اَميرَ الْمُؤْمِنينَ، نَحْنُ نَكْفيكَهُمْ، فَقالَ (عَلَيْهِ‌السَّلامُ):
و آن حضرت زمانی که شنید یاران معاویه به غارت شهر انبار برخاسته اند، تنها و پیاده از کوفه بیرون آمد تا به نُخَیله رسید، مردم در آنجا به او پیوستند و گفتند: یا امیرالمؤمنین ما شرّ دشمن را از تو کفایت می کنیم، فرمود:
«وَاللهِ مَا تَكْفُونَنِي أَنْفُسَكُمْ،»۱به خدا قسم شما شرّ خود را از من کفایت نمی کنید،
«فَكَيْفَ تَكْفُونَنِي غَيْرَكُمْ؟»۲چگونه شرّ غیر خود را از من کفایت می کنید؟!
«إِنْ كَانَتِ الرَّعَايَا قَبْلِي لَتَشْكُوا حَيْفَ رُعَاتِهَا،»۳همانا رعایای قبل از من از ستم حاکمان شکایت می کردند،
«وَ إِنَّنِي الْيَوْمَ لاََشْكُو حَيْفَ رَعِيَّتِي،»۴و امروز من از ستم رعیّت خود شاکی هستم.
«كَأَنَّنِيَ الْمَقُودُ وَ هُمُ الْقَادَةُ،»۵گویی من تابعم و رعیّتم پیشوا،
«أَوِ ألْمَوْزُوعُ وَ هُمُ الْوَزَعَةُ!»۶یا من محکومم و آنـان حاکـم!
فَلمّا قالَ (عَلَيْهِ‌السّلامُ) هذَا الْقَوْلَ فى كَلام طَويل قَدْ ذَكَرْنا مُخْتارَهُ فى جُمْلَةِ الْخُطَبِ، تَقَدَّمَ اِلَيْهِ رَجُلانِ مِنْ اَصْحابِهِ.
هنگامی که امام این گفتار را در سخنی طولانی که گزیده ای از آن را در قسمتی از خطبه ها ذکر کردیم فرمود، دو نفر از یارانش نزد او آمدند،
فَقالَ اَحَدُهُما: اِنّى لا اَمْلِكُ اِلاّ نَفْسى وَ اَخى، فَمُرْنا بِاَمْرِكَ يا اَميرَالْمُؤْمِنينَ، نَنْفُذْ لَهُ.
یکی از آنان گفت: من جز اختیار غیر خود و برادرم را ندارم، ای امیرالمؤمنین فرمان ده تا فرمان برم.
فَقالَ (عَلَيْهِ‌السَّلامُ):
حضرت فرمود:
«وأَيْنَ تَقَعَانِ مِمَّا أُريدُ؟»۷شما دو نفر کجا و آنچه من می خواهم؟!
