حَوْزَه (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
حَوْزَه (به فتح حاء و سکون واو) از
واژگان نهج‌البلاغه به معنای ناحيه و آن‌چه مالک براى خود حيازت و حفظ مى‌كند.
این کلمه سه بار در
نهج‌البلاغه آمده است.
حَوْزَه به معنای ناحيه و آن‌چه مالک براى خود حيازت و
حفظ مى‌كند.
برخی از مواردی که در «نهج‌البلاغه» به کار رفته است، به شرح ذیل می‌باشد:
آن‌گاه كه
عمر با
حضرت علی (علیه‌السلام) درباره رفتن خودش به جنگ روم مشورت كرد، فرمود:
«وَ قَدْ تَوَكَّلَ اللهُ لاَِهْلِ هَذا الدّينِ بِإِعْزازِ الْحَوْزَةِ، وَ سَتْرِ الْعَوْرَةِ.» «
خداوند وکیل شده براى اهل
اسلام باينكه مركزيت آن‌ها را عزيز و قوى گرداند و ضعف آن‌ها را بپوشاند.»
حضرت در رابطه با
ابوبکر كه
عمر را جانشين كرد فرموده:
«فَصَيَّرَها في حَوْزَة خَشْناءَ، يَغْلُظُ كَلْمُها، وَ يَخْشُنُ مَسُّها.» «خلافت را در ناحيه خشنى قرار داد كه زخمش شديد مى‌شد، و رفتارش خشن يعنى خشونتش به زخم شديدى مى‌انجاميد.»
از این کلمه سه مورد در «نهج‌البلاغه» آمده است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «حوزه»، ج۱، ص۳۱۳.
