گزارشهای رسیده درباره قرائت حمزه در برخی موارد ناسازگار است. از سویی نقل شده است که گروهی از بزرگان، نظیر احمدبن حنبل وابوبکر شعبة‌بن عیاش، به دلایلی چون وجود مدّمفرطوسَکت فراوان وتلفظهمزه در قرائت وی، به او خرده گرفته‌اند، تاجایی که برخی آن را بدعت شمرده ونماز برطبق آن را صحیح ندانسته‌اند و از سوی دیگر نقل شده که حمزه خود چنین قرائتی را خوش نمی‌داشته و دیگران را از آن نهی می‌کرده وترک همزه در نماز را از استادیقاری می‌دانسته است.
ابن‌جزری، به‌منظور رفع تعارض این گزارشها، گفته است که کراهت ابن‌حنبل و دیگران از قرائت حمزه، مربوط به قرائت شاگردان وراویان او و به‌سبب دخلوتصرفهای ایجاد شده در قرائت اوست.
[۴۰]ابن‌جزری، غایة‌النهایة فی طبقات القرّاء، چاپ برگشترسر، قاهره، ج۱، ص۲۶۳.
