حزب اللّه (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
حزب اللّه: (أُوْلئِكَ حِزْبُ اللّه) «
حزب» در اصل به معنى جماعت و گروهى است كه داراى تشكل و شدت
عمل باشند، ولى معمولا به هر گروه و جمعيتى كه پيروى از برنامه و
هدف خاصى مى‌كنند اطلاق مى‌شود.
در
آیه مورد بحث و همچنين آيه ۵۶
سوره مائده كه از حزب
خدا سخن مى‌گويد، روى مسئله «ح
بّ فى اللّه و بغض فى اللّه» و
ولایت اولياى
حق تكيه كرده است، مثلا در آيه سوره مائده بعد از بيان مسئله «ولايت» و حكم به وجوب
اطاعت خدا و اطاعت
رسول و آن‌كس كه در حال
نماز،
زکات پرداخته (
امیر مؤمنان علی (علیه‌السّلام))، سخن از «
حزب اللّه» به ميان آمده، و در آيه مورد بحث نيز روى قطع رابطه دوستى از دشمنان خدا تكيه كرده است، بنابراين خط «
حزب اللّه» همان خط ولايت و بريدن از غير خدا و پيامبر و اوصياى اوست.
به موردی از کاربرد حزب اللّه در
قرآن، اشاره می‌شود:
(لا تَجِدُ قَوْمًا يُؤْمِنُونَ بِاللّهِ وَ الْيَوْمِ الْآخِرِ يُوادُّونَ مَنْ حادَّ اللّهَ وَ رَسُولَهُ وَ لَوْ كانُوا آباءهُمْ أَوْ أَبْناءهُمْ أَوْ إِخْوانَهُمْ أَوْ عَشيرَتَهُمْ أُوْلئِكَ كَتَبَ في قُلُوبِهِمُ الْإيمانَ وَ أَيَّدَهُم بِرُوحٍ مِّنْهُ وَ يُدْخِلُهُمْ جَنّاتٍ تَجْري مِن تَحْتِها الْأَنْهارُ خالِدينَ فيها رَضيَ اللّهُ عَنْهُمْ وَ رَضُوا عَنْهُ أُوْلئِكَ حِزْبُ اللّهِ أَلا إِنَّ حِزْبَ اللّهِ هُمُ الْمُفْلِحُونَ) «هيچ قومى را كه
ایمان به خدا و روز
رستاخیز دارند نمى‌يابى كه با دشمنان خدا و پيامبرش دوستى كنند، هر چند پدران يا پسران يا برادران يا خويشاوندانشان باشند؛ آنان كسانى هستند كه خدا ايمان را بر صفحه دلهايشان نوشته و با روحى از ناحيه خودش آنها را تأييد فرموده، و آنها را در باغهايى بهشتى وارد مى‌كند كه نهرها از پاى درختانش جارى است، جاودانه در آن مى‌مانند؛ خدا از آنها خشنود است، و آنان نيز از او خشنودند؛ آنها «حزب اللّه» اند؛ بدانيد «حزب اللّه» پيروزان و رستگارانند.»
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید:
(أُولئِكَ حِزْبُ اللَّهِ أَلا إِنَّ حِزْبَ اللَّهِ هُمُ الْمُفْلِحُون) اين جمله تشريف و بزرگداشتى است از همان افراد
مخلص، مى‌فرمايد: اينها كه داراى ايمانى خالصند حزب خداى تعالايند، هم چنان كه آن
منافقین كه در
ظاهر اظهار
اسلام مى‌كنند، و در باطن
کفار و دشمنان خدا را دوست مى‌دارند، حزب شيطانند، اينها رستگارند هم چنان كه آنها زيانكارند.
در جمله
(أَلا إِنَّ حِزْبَ اللَّهِ) با اينكه كلمه حزب اللَّه قبلا ذكر شده بود، و مى‌توانست بفرمايد الا انهم هم المفلحون دوباره اسم ظاهر حزب اللَّه را به جاى ضمير ذكر كرد، تا كلام جنبه مثلى معروف بخود بگيرد.
•
شریعتمداری، جعفر، شرح و تفسیر لغات قرآن بر اساس تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله « حزب اللّه »، ص ۵۰۰.
