حامیم بن من‌الله بن حریز
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
حامیم‌بن مَنّ اللّه بن حَریزبن‌عمروبن جفوال (واجفوال) بن زروال (وازروال)،
ملقب به مُفْتَری،
بربر مدعی
نبوت در اوایل
قرن چهارم می باشد.
وی از بنی جفوال/ ودفل (منسوب به جد حامیم) از شعب مَجکَسه، از قبایل غُماره، بود . زمان ولادتش مشخص نیست، ولی ظهورش را در ۳۱۳ گزارش کرده‌اند.
نام او از حم، از
حروف مقطعه قرآن کریم ، گرفته
شده است.
کنیه و نام
پدر وی، ابوخلف منّاللّه، و نیز نام
جد و جدِ جدش از اسامی
عربی و
اسلامی است، که نشان می‌دهد حامیم در خاندان و قبیله‌ای ظهور کرده است که سابقه
مسلمانی داشته‌اند.
حامیم سه
پسر داشت: محمد، که به همین سبب
کنیه اش ابومحمد بود، عبداللّه و عیسی.
عیسی بعد از حامیم در میان غماره مقامی ارجمند یافت و چون
مسلمانان پدرش را مفتری
لقب داده بودند، او نیز به ابن‌مفتری ملقب شد.
به‌نوشته
ابن‌خلدون ،
پس از شورش مَیسَرَه خارجی در ۱۲۲، که شهر سَبتَه ویران شد، شخصی به‌نام ماجکس به عمران شهر پرداخت. وی
اسلام آورد و پس از او فرزندانش، تحت فرمانروایی ادریسیان و سپس
امویان ، به امارت آن
شهر پرداختند.
مجکسه به این فرد منسوب بودند. در اواخر
حکومت خاندان ماجکس، حامیم در کوهی در نزدیکی تِطوان، که بعدها به‌نام او کوه حامیم خوانده شد، ظهور کرد.
حامیم مدعی بود که دینش مکمل اسلام است، چنان‌که اسلام مکمل
مسیحیت و
یهودیت است، و قصدش
اصلاح اسلام است، همان‌طور که اسلام
توحید را نزد مسیحیت و یهودیت احیا کرد.
مردم غماره ــ که به نقل مورخان
مسلمان ،
به‌سبب جهالتشان، به هر عقیده باطلی جذب می‌شدندــ دعوی حامیم را پذیرفتند.
حامیم، همانند صالح‌بن طَریف، قرآنی به زبان بربری آورد که اکنون موجود نیست و نخستین بار ابوعُبَید بَکری - متوفی ۴۸۷
ترجمه عربی قطعاتی از آن را نقل کرده است. این قطعات را ظاهراً در
نماز می‌خواندند، از جمله در
رکوع ذکر ی داشتند که در آن بر ایمان به حامیم و پدر و عمه‌اش تأکید می‌شد.
عمه حامیم، ساحره‌ای به نام تانْقیت، و
خواهر حامیم دبو/ دجّو، که او هم
ساحره بود، در
دین وی نقش زیادی داشتند.
در زمان
قحطی و
جنگ ، به خواهر او متوسل می‌شدند.
اعتقاد به
سحر ، که حاکی از تأثیر عقاید سنّتی بربرها در دین حامیم است، نشان‌دهنده پیوند عقاید
صالح‌بن طریف و حامیم نیز هست.
در
شریعت حامیم،
طهارت و
غسل و
وضوی قبل از
نماز و مانند این امور لزومی نداشت و
نمازهای پنج گانه نیز به دو نوبت، در هنگام
طلوع و
غروب آفتاب ، تقلیل یافت.
هر نماز سه
رکعت بود
و پیروان حامیم می‌بایست در
سجده ، کف دستشان را بر
صورت می‌نهادند و به جای
پیشانی ، پشت دستهایشان را به
خاک می‌گذاشتند.
همچنین
روزه فقط در سه روز آخر
رمضان واجب بود و در روز چهارم
افطار می‌کردند و
عید فطر شان دومین روز
شوال بود.به جای روزه ماه رمضان، همه هفته روزهای
چهارشنبه تا
ظهر و تمام پنج‌شنبه‌ها، روزه واجب بود و متخلفان می‌بایست سه تا پنج
گاو نر
کفاره می‌دادند که این کفاره‌ها به حامیم و خاندانش می‌رسید.
حج نیز ساقط شد.
خوردن
تخم تمام
پرندگان و سر هر
حیوانی تحریم گردید، ولی خوردن
ماهی ، مشروط به
تذکیه (
ذبح شرعی )
حلال شمرده شد. به‌رغم حرام بودن
گوشت خوک در اسلام، حامیم خوردن خوکِ ماده را جایز می‌دانست و می‌گفت که اسلامِ
محمد صلی‌اللّه‌علیه‌وآله‌وسلم فقط خوردن خوکِ نر را تحریم کرده است.
در مجموع، دین حامیم التقاطی از اسلام و عقاید و
آداب و رسوم بربرها بود.
در ۳۱۵ عبدالرحمان ناصر، حاکم
اموی اندلس ،
لشکر ی را به جنگ حامیم فرستاد.
لشکریان، حامیم و پیروانش را در
قصر مصموده، در حوالی طنجه، کشتند و سر حامیم را به
قرطبه نزد عبدالرحمان فرستادند.
دین حامیم با
قتل او نابود نشد، اما به نظر نمی‌رسد که پس از قرن چهارم ادامه یافته باشد.
________________________________________
(۱) ابن‌ابی‌زرع، الأنیس المطرب بروض القرطاس فی اخبار ملوک المغرب و تاریخ مدینة فاس، رباط ۱۹۷۲.
(۲) ابن‌خلدون، تاریخ ابن خلدون.
(۳) ابن‌عذاری، البیان المغرب فی اخبار الاندلس و المغرب، ج ۱، چاپ ژ س کولن و الوی ـ پرووانسال، بیروت ۱۹۸۳.
(۴) ابن‌قاضی، جذوة الاقتباس فی ذکر من حَلَّ من الاعلام مدینة فاس، رباط ۱۹۷۳ـ ۱۹۷۴.
(۵) عبداللّه‌بن عبدالعزیز بکری، کتاب المسالک و الممالک، چاپ ادریان فان لیوفن و اندری فری، تونس ۱۹۹۲.
(۶) آلفرد بل، الفرق الاسلامیة فی الشمال الافریقی من الفتح العربی حتی الیوم، ترجمه عن الفرنسیة عبدالرحمان بدوی، بیروت ۱۹۸۷.
(۷) عبدالعزیز ثعالبی، تاریخ شمال افریقیا من الفتح الاسلامی الی نهایة الدولة الأغلبیة، چاپ احمدبن میلاد و محمد ادریس، بیروت ۱۴۰۷/۱۹۸۷.
(۸) سعد زغلول عبدالحمید، تاریخ المغرب العربی، اسکندریة ۱۹۷۹ـ۱۹۹۰.
(۹) احمد سلاوی، کتاب الاستقصالأخبار دول المغرب الاقصی، چاپ جعفر ناصری و محمد ناصری، دارالبیضاء ۱۹۵۴ـ۱۹۵۶.
دانشنامه جهان اسلام، بنیاد دائرة المعارف اسلامی، برگرفته از مقاله «حامیم بن من‌الله بن حریز»، شماره۵۷۵۰.
