• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

جعرانه (فرهنگ‌فقه‌مطابق‌مذهب‌اهل‌بیت)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



مقالات مرتبط: جعرانه (مقالات مرتبط).

یکی از محلهای محرم شدن در حج جعرانه می باشد.



یکی از میقاتها جعرانه می باشد.


جعرانه محلى است بیرون از حرم در مسیر طائف به مکه که فاصله‌اش تا مکه یک بَرید است.


روایت شده است که رسول خدا صلّى اللّٰه علیه و آله پس از بازگشت از غزوه حنین از جعرانه براى به جا آوردن عمره مفرده احرام
بست.


در منابع لغوى «جِعِرّانه» و «جَعِرّانه» هم ضبط شده است.


از این عنوان در باب حج سخن گفته‌اند.


براى کسانى که میقاتشان جهت گزاردن عمره مفرده ادنی الحل است افضل آن است که از جعرانه، تنعیم و یا حدیبیه محرم شوند.
برخى گفته‌اند:افضل جعرانه، سپس تنعیم و پس از آن حدیبیه است.

۶.۱ - دیدگاه فقهی امام خمینی

۱- برای «مجاوری که واجب او به واجب اهل مکه تغییر یافته است احتیاط آن است که احرام بستن او (برای حج) از «جعرانه‌» باشد.» هرچند که از «دویرة الاهل» یعنی منزل صحیح است زیرا «آن میقات کسی است که منزلش بعد از میقات به طرف مکه باشد، بلکه میقات برای اهل مکه است، و همچنین میقات مجاوری است که واجب او به واجب اهل مکه تغییر یافته است.» پس همه «آن‌ها از مکه برای حج افراد و قران محرم می‌شوند؛ و ظاهر این است که محرم شدن از منزل برای افراد یاد شده از باب رخصت است‌ وگرنه برایشان جایز است که از یکی از میقات‌ها محرم شوند.»
۲- ادنی الحل میقات برای هر عمره مفرده‌ای است چه بعد از حج قران یا افراد باشد یا نه، و افضل آن است که از حدیبیّه یا جعرانه‌ یا تنعیم باشد. و تنعیم به مکه از غیر آن نزدیک‌تر است. و این برای کسی است که از خارج وارد مکه نمی‌شود. پس در عمره مفرده‌ای که در صورت بدل شدن حج تمتع به حج افراد، باید بعد از حج به جا آورده شود به ادنی الحل خارج شده و محرم می‌شوند، و «افضل آن است که از «جعرانه‌» یا «حدیبیه» یا «تنعیم» که از همه نزدیک‌تر به مکه است مُحرم شود.» ولی کسی «از خارج اگر خواست وارد مکه شود باید از یکی از مواقیت (عمره تمتع) محرم شود و عبور از میقات بدون احرام جایز نیست.» و «در صورت تجاوز واجب است برگردد به میقات و اگر نتوانست برگردد هر جا که هست محرم شود.» بنابراین نمی‌توانند عمداً از جده یا از یکی از مواقیت عمره مانند تنعیم و جعرانه مثلاً محرم شوند. از این روی در حال اختیار احرام از جدّه نیز «صحیح نیست بلکه باید برود به یکی از مواقیت ولی اگر نمی‌تواند، احرام از جدّه مانع ندارد و احوط در این صورت آن است که با نذر باشد.»


۱. معجم البلدان، ج۲، ص۱۴۲.    
۲. وسائل الشیعة، ج۱۱، ص۳۴۱.    
۳. وسائل الشیعة، ج۱۴، ص۲۹۹.    
۴. العروة الوثقی، ج۴، ص۶۴۰.    
۵. المعتمد فی شرح العروة، ج۳، ص۲۳۳.    
۶. تذکرة الفقهاء، ج۷، ص۱۹۴.    
۷. جواهر الکلام، ج۱۸، ص۱۱۹.    
۸. موسوعة الامام الخمینی، ج۲۲، تحریرالوسیلة، ج۱، ص۴۳۳، کتاب الحج، القول فی المواقیت، مسالة ۷، الثانی.    
۹. موسوعة الامام الخمینی، ج۲۲، تحریرالوسیلة، ج۱، ص۴۳۳، کتاب الحج، القول فی المواقیت، مسالة ۷، الثانی.    
۱۰. موسوعة الامام الخمینی، ج۲۲، تحریرالوسیلة، ج۱، ص۴۳۳، کتاب الحج، القول فی المواقیت، مسالة ۷، الثانی.    
۱۱. موسوعة الامام الخمینی، ج۲۲، تحریرالوسیلة، ج۱، ص۴۳۳، کتاب الحج، القول فی المواقیت، مسالة ۷، الثالث.    
۱۲. موسوعة الامام الخمینی، ج۳۱، مناسک جچ، ص۴۳، مساله ۲.    
۱۳. موسوعة الامام الخمینی، ج۳۶، استفتائات امام خمینی، ج۵، ص۹۳، سؤال ۵۶۷۹.    
۱۴. موسوعة الامام الخمینی، ج۳۶، استفتائات امام خمینی، ج۵، ص۹۸، سؤال ۵۶۸۹.    
۱۵. موسوعة الامام الخمینی، ج۳۶، استفتائات امام خمینی، ج۵، ص۹۳، سؤال ۵۶۷۹.    



فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم السلام، جلد۳، صفحه۹۴.    
ساعدی، محمد، (مدرس حوزه و پژوهشگر)    ، موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی    






جعبه ابزار