تَعالیٰ (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
تَعالیٰ (به فتح تاء و لام) از
واژگان قرآن کریم به معنای برتر و بالاتر است.
این واژه به لفظ جمع مذكّر
تَعالَوْا هفت بار در
قرآن مجید آمده است.
به لفظ جمع مؤنث
فَتَعالَيْنَ يک‌بار در قرآن آمده است.
تَعالیٰ به معنای برتر و بالاتر است.
راغب گويد تفاعل در آن براى مبالغه است.
تَعالَ (به فتح لام)
فعل امر است از تفاعل يعنى بيا بالا، اصلش آن است كه كسى از بالا كسى را كه در پائين است ندا كند و بگويد: تَعالَ.
سپس در اثر
کثرت استعمال به معنى «بيا» به كار رفته اعم از آن‌كه ندا شده در بالا باشد يا پائين يا مساوى با منادى، چنان‌كه در
اقرب الموارد و
مفردات گفته است.
به مواردی از
تَعالَى که در قرآن به کار رفته است، اشاره می‌شود:
(فَتَعالَى اللَّهُ عَمَّا يُشْرِكُونَ) يعنى: «برتر و بالاتر است خدا از آن‌چه شرک می‌ورزند.»
تعالی فعل از باب تفاعل است.
(يا أَهْلَ الْكِتابِ تَعالَوْا إِلى كَلِمَةٍ سَواءٍ بَيْنَنا وَ بَيْنَكُمْ) «اى
اهل کتاب بيایيد به سوى كلمه‌ای كه ميان ما و شما يكسان است.»
(فَتَعالَيْنَ أُمَتِّعْكُنَّ وَ أُسَرِّحْكُنَّ سَراحاً جَمِيلًا) (اى پيامبر! به همسرانت بگو: «اگر شما زندگى دنيا و زرق و برق آن را مى‌خواهيد بياييد با هديه‌اى شما را بهره‌مند ساخته و به نيكويى رها سازم.)
این واژه به لفظ جمع مذكّر
تَعالَوْا هفت بار در قرآن مجید آمده است.
به لفظ جمع مؤنث
فَتَعالَيْنَ يک‌بار در قرآن آمده است.
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «تعالی»، ج۵، ص۳۷.
