کثرت استعمال
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
کثرت استعمال به کثرت استفاده از
لفظ برای اراده معنای خاص اطلاق می‌شود.
کثرت استعمال، یعنی به کارگیری زیاد یک لفظ به منظور اراده کردن معنایی خاص و حاضر نمودن آن معنا در ذهن
مخاطب ، به گونه‌ای که این کثرت استعمال باعث غلبه و
انصراف معنا از آن لفظ شود، مانند: کلمه «قانون» که ابتدا به معنای خط کش بوده و بعد، بر اثر کاربرد زیاد در معنای فعلی مصوبات مجلس و دولت همین معنا به ذهن مخاطبان می‌آید.
۱. کثرت استعمال ممکن است به حدی برسد که باعث ایجاد رابطه قراردادی یا همان علقه وضعیه (وضع) بین
لفظ و معنا، و وضع تعینی لفظ در معنایی گردد؛
۲. کثرت استعمال ممکن است در مورد اطلاق لفظ در مثل، یا صنف و یا نوع آن نیز انجام گیرد.
فرهنگ‌نامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، برگرفته از مقاله «کثرت استعمال»۶۶۶.
