باطِن (مفردات‌قرآن)

ناگفته نماند: چهار اسم فوق از مفاهیم نسبیّه‌اند ممکن است به طور نسبی در یک شیئ ملاحظه شوند ولی به طور واقعی و حقیقی فقط در ذات باری قابل جمع‌اند. تقدیم لفظ (هو) که دلالت بر حصر دارد می‌رساند که مراد از این چهار اسم معنی واقعی آن‌ها است. بنابراین به دست می‌آید که: اوّل و آخر و ظاهر و باطن بودن و اختلاف آن‌ها، نسبت به ما است وگرنه ذات باری در عین وحدت با همه‌ی آن‌ها توصیف می‌شود و عین همه‌ی آن‌ها است چنان‌که غیب و شهادت هم نسبت به ما است و نسبت به خدا نهان و آشکار نیست بلکه همه چیز پیش خدا عیان و آشکار است.