اِنْفِطار (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
اِنْفِطار (به کسر الف، فاء و سکون نون) از
واژگان قرآن کریم به معنای شكافته شدن است.
اِنْفِطار شكافته شدن است.
به موردی از
اِنْفِطار که در قرآن به کار رفته است، اشاره می‌شود:
(يَوْماً يَجْعَلُ الْوِلْدانَ شِيباً . السَّماءُ مُنْفَطِرٌ بِهِ كانَ وَعْدُهُ مَفْعُولًا) يعنى: «روزی كه فرزندان را
پیر می‌گرداند، آسمان در آن روز يا به سبب آن روز شكافته شده، و وعده
خدا عملى است.»
ضمیر «بِهِ» راجع است به
(يَوْماً) و
باء به معنى «
فی» يا سبب است.
اين عبارت اخراى آيه:
(إِذَا السَّماءُ انْفَطَرَتْ) و
(وَ انْشَقَّتِ السَّماءُ فَهِيَ يَوْمَئِذٍ واهِيَةٌ) (و
آسمان از هم مى‌شكافد و آن‌گاه سست مى‌گردد و فرو مى‌ريزد)
است.
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «اِنْفِطار»، ج۵، ص۱۹۴.
