علامه طباطبایی در تفسیر المیزان میفرماید: كلمه انفطار به معناى شكاف برداشتن است و اگر صفت سماء را مذكر آورد، براى اين بود كه سماء، جائز الوجهين است، هم مىتوان صفتش را مذكر آورد و هم مونث و ضمير به، به كلمه يوم بر مىگردد و حرف باء در آن سببيت را مىفهماند.
