اِنْفِطار (مفرداتقرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
اِنْفِطار (به کسر الف و فاء و سکون نون) از
واژگان قرآن کریم به معنای شكافته شدن است.
اِنْفِطار شكافته شدن است.
(... يَوْماً يَجْعَلُ الْوِلْدانَ شِيباً • السَّماءُ مُنْفَطِرٌ بِهِ كانَ وَعْدُهُ مَفْعُولًا) ضمیر «بِهِ» راجع است به
(يَوْماً) و
باء به معنى «
فی» يا سبب است، يعنى: «روزيكه فرزندان را
پیر میگرداند، آسمان در آن روز يا به سبب آن روز شكافته شده، و وعده
خدا عملى است». اين عبارت اخراى آيه:
(إِذَا السَّماءُ انْفَطَرَتْ) و
(وَ انْشَقَّتِ السَّماءُ فَهِيَ يَوْمَئِذٍ واهِيَةٌ) (و
آسمان از هم مىشكافد و آنگاه سست مىگردد و فرو مىريزد)
است.
قرشی بنابی، علیاکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله "فطر"، ج۵، ص۱۹۴.