• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

اِفْتِراء (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



مقالات مرتبط: افترا (اخلاق).
دیگر کاربردها: افترا (ابهام‌زدایی).


اِفْتِراء (به کسر الف و تاء و سکون فاء) از واژگان قرآن کریم به معنای جعل دروغ و چيزى از خود در آوردن است.



اِفْتِراء: به معنى جعل دروغ و چيزى از خود در آوردن است.


(وَ مَنْ أَظْلَمُ مِمَّنِ‌ افْتَرى‌ عَلَى اللَّهِ كَذِباً) «كيست ظالم‌تر از آنكه بر خدا دروغ ببندد».
(أَمْ يَقُولُونَ‌ افْتَراهُ‌ قُلْ فَأْتُوا بِسُورَةٍ مِثْلِهِ‌) «بلكه می‌گويند: قرآن را ساخته است بگو يک سوره به مانند آن بياوريد».
در آیه‌ (فَقَدِ افْتَرى‌ إِثْماً عَظِيماً) طبرسی‌ (إِثْماً) را مفعول مطلق و (افْتَرى‌) را به معنى اثم گرفته يعنى: «حقا كه گناه كرده، گناه بزرگى». و شايد مفعول فعل محذوف باشد، يعنى: «افْتَرَى‌ و اثم اثما عظيما».


۱. قرشی بنابی، علی اکبر، قاموس قرآن، ج۵، ص۱۷۱.    
۲. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۶۳۴.    
۳. طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۱، ص۳۲۹.    
۴. انعام/سوره۶، آیه۲۱.    
۵. یونس/سوره۱۰، آیه۳۸.    
۶. نساء/سوره۴، آیه۴۸.    
۷. طبرسی، مجمع البیان، ج۳، ص۸۸.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله "افتراء"، ج۵، ص۱۷۱.    






جعبه ابزار